مقدمه کتاب عهد عقیق 2

مقدمه ناشر:
اللّهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السرّ المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
شخصیت یگانۀ بانوی بانوان بهشتی حضرت زهرای مرضیه «سلام الله علیها» دریای ناپیدا کرانی است از والاترین مضامین معرفتی، فرو دستیانِ خاک را به جز به نردبان «اذن‌ الله» راهی به معبدِ نام نورانیِ «زهرا» نیست... و فاطمه سائحۀ سیاح آسمانهاست، ساحتی ملکوتی که راهِ نزدیک شدن به آن جز به عنایتِ خود آن کریمه بانو و اخلاص و پاکی قلبی ممکن نیست چرا که وجودِ فاطمه همان حقیقت قرآن است و «لایمسّه الّا المطهرون» و فاطمه قلبِ پیامبر خداست و لیلۀ قدر است، آن چنان که از امام صادق «علیه السلام» روایت شده است «من عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر»(بحار الانوار، ج 43، ص 65)* * *امّا درباره کتابهای «عهد عقیق، یعنی مکاشفات گل‌سرخ» (روایت اول و دوم) باید گفت محمّدسعید میرزایی به عنوان شاعری که با غزلهای نوآیین خود، طی دو دهۀ اخیر تحولی شگرف در بطن غزل معاصر پدید آورده است، در این دو مجموعه توفیق یافته است تا از سویی با به خدمت گرفتن ظرفیت‌ها و امکانات شعر مدرن و از سویی دیگر با ارتباط پیوسته با مجالس و هیئت‌های مذهبی و حشر و نشر با پیشکسوتان دلسوختۀ ادب آیینی همچون حاج علی انسانی و حاج غلامرضا سازگار، آیینه ‌‌ای ارجمند فراروی فردائیان و پویندگان گسترۀ شعر اهل بیتی قرار دهد، به گونه ‌ای که هم مخاطبان حرفه ‌ای و خاص شعر امروز و هم ذاکران اهل‌بیت و عموم علاقمندان شعر آیینی پذیرای آن باشند.بی‌ تردید توفیق این جوان شایسته و ولایی علاوه بر اخلاص و فروتنی و تلاش و انس و آشنایی او با قرآن کریم و معارف اهل بیت «علیهم السلام» چیزی جز عنایت پروردگار و نظر خاص ذوات مقدسه نمی‌تواند بود.امید آن که هر چه بیشتر شاهد ظهور آثاری این چنین در عرصۀ بی‌ پایان شعرِ شیعی روزگاری باشیم که عصر رجعت انسان‌ها به فطرت الهی خویش و دریافتن ضرورت حضور و تجلّی انسان کامل و گذار به سوی فردای موعود است.
اسفند 1390- حسین فتحیمدیر مؤسسه هنر و ادبیات هلال

خبر داغ

عصر شعر عاشورایی / شعر خوانی محمد سعید میرزایی

رسم اهل ادب/ مداحی واجب، مداحی مستحب، مداحی حرام

حاج اصغرسعیدمنش / این دل تنگم عقده ها دارد...

قال رسول الله صل الله علیه واله و سلّم

همـانا در نهــان مـردم بـا ایمـان، معـرفت و شنـاختی نسبت بـه امــام حسیـن علیه السلام نهفته است.

(البحار: جلد 43، صفحه 271)
مسئله روز

مسئله : اگر برای مسح، رطوبتی در کف دست نمانده باشد نمی‌تواند دست را با آب خارج، تر کند، بلکه (آقای سیستانی:... باید از ریش خود رطوبت بگیرد و با آن مسح نماید و گرفتن رطوبت از غیر ریش و مسح نمودن با آن محل اشکال است.) باید از اعضای دیگر وضو رطوبت بگیرد و با آن مسح نماید.

(آقای بهجت:... بنابر احتیاط باید اول از تری موی ریش و ابرو کمک بگیرد و اگر در آنها تری نبود از دست‌ها رطوبت می‌گیرد.)

آیت‌الله مکارم: اگر رطوبت کف دست خشک شود می‌تواند از اعضای دیگر وضو رطوبت بگیرد با آن مسح کند، ولی از آب خارج جایز نیست و اگر فقط به اندازۀ مسح سر رطوبت دارد سر را با همان رطوبت مسح کند برای مسح پاها از اعضای دیگر، رطوبت بگیرد.

 (توضیح‌المسائل‌مراجع،مسأله 257)

اینستاگرام

پنل کاربری

کلیه حقوق مادی و معنوی مطالب متعلق به موسسه هنر و ادبیات هلال می باشد
طراحی و برنامه نویسی گروه فاواتک