| هلال خون، مه خون، ماه اشک،ماه عزاست |
|
|
عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست |
| خمیده قـامت گردون، شکسته پشت فلک |
|
|
روانه خـون دل از چشـم آدم و حـوّاست |
| پریــده رنـگ ز رخســار احمــد و حیـدر |
|
|
شــرارۀ دل زهـرا، صــدای وا ولــداست |
| سـرشک دیـــدۀ زهــرا، روان ز قلب افـق |
|
|
قـد خمیـدۀ زینـب، هـلال مـاه عـزاست |
| قسم به جان حسین ای هلال خون بـرگرَد |
|
|
کــه در تــو زخـم علمـدار کربلا پیداست |
| بگــو فــرات نجوشـد کـه آب تشنـه لبان |
|
|
در ایـن طلیعۀ خـون اشک دیدۀ سقاست |
| بگـو بــه لالــه نرویـد که چنــد روز دگـر |
|
|
ورق ورق بـــه روی خـاک، لالـۀ لیلاست |
| بگـو بـه مهـر نتابـد که راس پـاک حسین |
|
|
فـراز نیـزه چـو خورشیــد روز عاشوراست |
| ز گـــوش دخترکـی خـون روان بـود گویا |
|
|
کــه گوشـــوارۀ او یادگــاری زهــراست |
| حسین بـود خدایـی، خــدا حسینـی بود |
|
|
از آن زمــان کـه جهـان وجـود را آراست |
| سرشک دیدۀ «میثم» هماره جاری باد |
| که اشک دائم او وقف سیدالشهداست |
یک ماه خون گرفته1- غلامرضا سازگار
