| ای هلال خـون دوبـاره سـر زدی |
|
|
ای محــرم بـــار دیگــــر آمـدی |
| زخـم دل بـا دیـدنت کـاری شده |
|
|
خـون به دامـان افـق جاری شـده |
| در تــو بــاغ لالـۀ پــرپــر بــود |
|
|
عکـس لبخنــد علـی اصغــر بـود |
| ای هـلال خـون چـرا بـاز آمـدی |
|
|
گر چـه خـونینی سـرافـراز آمــدی |
| در تـو بینم اشک خیـر النـاس را |
|
|
زخــم فــرق حضــرت عبــاس را |
| در تــو بس داغ مکـرر دیـده ام |
|
|
پیکـر صــد چــاک اکبـر دیـده ام |
| در تو بینم خیمـه هـای سـوخته |
|
|
کــام خشـک و دامــن افــروخته |
| در تو بینـم صـورت و خـاک تنور |
|
|
در تـو بینـم سیـنـه و سـم ستـور |
| در تو بینم جسم هفتـاد و دو تن |
|
|
غرق خـون افتاده بی غسل و کفن |
| در تو بینـم گریــه ی دُردانــه ها |
|
|
کعب نـی بر روی کتف و شـانه ها |
| در تو بینـم یـاس نیلـی پوش ها |
|
|
در تـو بینم خـون روان از گوش ها |
| در تو پیـدا آتش تاب و تب است |
|
|
صورت یک مرکب بی صاحب است |
| در تو می بینـم کـه از خون جبین |
|
|
شستـه وجــه الله روی نــازنـیـن |
| در تـو می بیـنـم یتیمــی بـارهـا |
|
|
تشنه لـب جـان داده زیـر خـارها |
| در تو بینم چهره ها از خون خضاب |
|
|
بــر لـب طفلـی نـوشتــه آب آب |
| وای وای ای مـاه مــاتـم! بـازگـرد |
|
|
ای هـلال غصـه و غــم! بــازگـرد |
| بــاز شـو ای مــاه اشک و مـاه آه |
|
|
تـرسم آیـد شمـر دون در قتلگـاه |
