| مشعـــــل فــــروز ولایــت، آیینــه ی کوثــرم مـن |
|
|
زهـــــرای زهـــرا خصـایل، ریحــانة الحیــدرم من |
| هرچندهستم به ظاهر،طفل یتیمی سه ساله |
|
|
حتی چهــــل ســالگان را در کودکـی مــادرم من |
| طفلــم ولـیکن چه طفلی،طفل حسین شهیدم |
|
|
یک فاطمــه صبــر و ایثــار، یـک زینب دیگـرم من |
| طفـل صغیـــر حسینم، نی نی، سفیر حسینم |
|
|
فریــــاد ســـرخ ولایـت، خـــون را پیــــام آورم مـن |
| نــاموس بیـت الولایـــم، شام است کرب و بلایم |
|
|
بــا یــک مـدینـه کرامـت، یک کربـلا لشگـرم من |
| وجـــه خـــدا شمـــعِ بزمـم، ویرانـه میـدان رزمـم |
|
|
شـام است تسلیم عزمم، از کوه محکمتــرم من |
| پیـــروز میــدان عشقم، شمشیر فتـــح دمشقم |
|
|
بــا عمه ی قهرمانم، هم گام و هم سنگرم من |
| با قـامت کــوچک خــود، یک اسوه ی استقامت |
|
|
بـا صـورت نیلــی خــود، خـورشیـد روشنگرم من |
| یــاقـوت از دیـــده سفتــم، بــا مـردم شـام گفتم |
|
|
آخــــر چــــرا می زنیــــدم فرزنــد پیغمبــرم مـــن |
| شـــد مصحـــف پیکـــــرم پــر از آیــه بــا تازیانــه |
|
|
یــک ســوره ی کوچکم،نـه! قرآن زپا تا سرم من |
| مــن طایــر قـدس بودم،میخواندم و می سرودم |
|
|
اکنــون کنــــار خـــرابه، صیـــد شکسته پــرم من |
| پیـــوسته بــاب المرادم، تـا حشر بـاب الحسینم |
|
|
شهرشهادت حسین است،براین مدینه درم من |
| شــام بــلا رزمگـاهـم، شمشیـر مـن تیـر آهـــم |
|
|
هرقطره اشکم سپاهم،کی گفته بی یاورم من |
| دشمن مـرا هم کتک زد، بر چهره، مهر فدک زد |
|
|
فهمیــــد از روز اول، بـــر فـــاطمــه دختـــرم مـــن |
| عمـــرم به پایان رسیده،خون ازدوچشمم چکیده |
|
|
امشب ز رنــگ پــریـده، گل بـر پـدر می برم من |
