| تــو طـوبـای علــی بـودی، چـرا بشکست پهلویت |
| تـــو مـــرآت خـــدا بــودی، چـرا شـد نیلگون رویت |
| تــو روح مصطفـی بـــودی، چــرا پشـت در افتادی |
| تــو دسـت مـرتضی بـودی، چـرا بشکست بازویت |
| خدیجـه کــو کـه گیـرد در بغل چون جان شیرینت |
| محمـد کــو کــه در بـر گیـرد و چون گل کند بویت |
| اگـر چـه در پـس در، حبس شد در سینه فریادت |
| صـدای یــا علــی سـر می کشید از تار هر مویت |
| تو بـا دست شکستـه لب گشودی تا کنی نفرین |
| امیــرالمــومنین بــا دسـت بستـه شـد دعـاگویت |
| مصیبت هــای تــو از آسمــان هـا بــود سنگین تر |
| کـه در سـن جـوانی این چنین خـم گشت زانویت |
| چـرا در هــم شکستی ای محمـد در قـد و قامت |
| چه بـا مهـر رخـت شد ای قمـر شـرمنده از رویت |
| چه شد با تو چه پیش آمد که با آن صبر بسیارت |
| طلـب کــردی همــاره مــرگ خــود از حی دادارت |
صدف نبوت - غلامرضا سازگار
