| ای داده خــونِ حنـجـر تـو آبــرو بـه من |
| گــردیـده بــا تبسـم خـود رو به رو به من |
| بـــا آن کــه گـریه کــردی و آبی ندادمت |
| دادی بــه خنــده آب ز خـون گلـو به من |
| تـا بشنــوم صــدای تـو یـک بـار العطش |
| مثــل بـــرادرت علـی اکبــر بگـو بـه من |
| شستـم ز خـون پاک تو رخسـار خویش را |
| دادی ز حلــق تشنـه ات آب وضو به مـن |
| از بس که بـود ذبح تو در دست من عظیم |
| آمـد نــدای تسلیـت از ذات هـو بـه مـن |
| تیـر سـه شعبـه را کـه کشیـدم ز حنجـرت |
| می گفت وصف حال تو را مو به مو به من |
| نفرین بـه حرمله، بـه خـدا می خورم قسم |
| بیـش از سپــاه کـوفه ستم کرد او بـه من |
| ایـن غنچـه ای کـه تیـر جفـا کرده پرپرش |
| تــازه گـرفته بود در این دشـت خو به من |
| بـا آن کــه رنـگ و بـوی خـدایی بود مرا |
| بخشیـد خـون حنجر تـو رنگ و بو به من |
| چشمی فکن بـه "میثـم" بی آبـرو حسین |
| تنهــا دهــد نگــاه شمـا آبــرو بـه مـن |
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
