| ای مــاه، ای هـلال محــرم، نشــان غم |
| وی قـلـه هـلالی ات آتـشفشـــان غــم |
| نــور تـو شمــع بــزم غـم داغـدیـدگـان |
| نــام تــو مـی کشــد عَلــم کــاروان غم |
| روی زمیــن ز اشـک ملـک پـر ستاره شد |
| وقتــی دمیــد روی تـــو در آسمـان غم |
| از ماهِ هـم رکـاب تو خـورشید ملک عشق |
| هـم میهمـان غـم شد و هـم میـزبـان غم |
| یـا رب بــه خیــر بــاد کــه سـالار کـربلا |
| دعوت شده است با همه یاران به خوان غم |
| کـم کـم حسـیــن وارد دشـت بـلا شــود |
| تـا در کـلاس عشــق دهـد امتـحـان غـم |
| در ایـن سفـر مسـافـر ســر بـر کف حجاز |
| جـانـش نشـان داغ شـود، دل نشـان غم |
| غـم خُـرد می کند چـه اگـر استخوان مرد |
| زینب بــه صبـر می شکنـد استخـوان غم |
| در کـربـلا ز آتـش غـم، جــان اهـل بیـت |
| سوزد کـه کـاش شعلـه بیفتد به جـان غم |
| مــاه محـرم آمـد و بــا دسـت عشـق زد |
| بـر سیـنــۀ غمیـن "مــؤیـد" نشـان غـم |
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
