| بـر حبیــب خــدا ســوم حبیبم |
| آن امـامـم کــه در وطـن غـریبم |
| گشته از غم، تیره عالم، در برم وای |
| جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای |
| گرچه زهرم به جان شعله فشان است |
| جگــرم پــــاره از زخـم زبــان است |
| ز آتش آب، گشته بی تاب، پیکرم وای |
| جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای |
| آب یــا شعلـه بـــود میــان کـوزه |
| کـه گــرفت از دهـــانم مُهــر روزه |
| بسته دامن، بهر کشتن، همسرم وای |
| جگرم وای، جگرم وای، جگرم وای |
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
