| داغ امشب دست ودامانم شدست |
|
|
اشـک جــاری تا گریبانم شدست |
| آب سقــاخـانه، رود اشــک هاست |
|
|
اشــک مـا از غربت مولای ماست |
| شمعـدان هـــا شـــــاهـد داغ دلنـد |
|
|
لاله هــای ســـرخی از بــاغ دلند |
| بـــا کبــــوتـرها هــــــم آوازی کنیــم |
|
|
در فـــراق دوسـت جــانبازی کنیم |
| در حــــریم ایـن زمیــن در هــر زمـان |
|
|
قــدسیان و خــاکیان و عــرشیان |
| روی بـــر ایــن آستــــــان می آورنـد |
|
|
اشــک زهــــرا ارمغــان می آورند |
| اشــــک زهـــرا می کند غــم پروری |
|
|
از مـــــلالِ چند غـــــم یـــــادآوری |
| رحلــت پیغمبــــــــــر و داغ حســــن |
|
|
غــــربت آن کشتــــه دور از وطـن |
| یک دل و آن ســـوز غـــم ها مشکل است |
|
|
بـاز هـم داغ رضـایش بر دل است |
| می رسد بـر گـوش جان از این فضا |
|
|
یـــــا رضــا و یـــــا رضــا و یـــارضـا |
| از فضــا بـــــوی عبــــادت می رسـد |
|
|
هـر طرف عطر شهادت می رسد |
| عشــــق فـــردا سـر بـر ایوانش زند |
|
|
چون شهادت بوسه بر جانش زند |
| خطبــه مــــــا از دل دردای مــاست |
|
|
دل زیـارت نـــــامه مــولای ماست |
| خـــادمــان ایـــن حـــرم بالا و پست |
|
|
هـر یکی آهی به لب،شمعی به دست |
| شعله این شمـع ها از جان ماست |
|
|
امشبی مـولای ما مهمان ماست |
| شهــر مـا فـردا سراسر در عزاست |
|
|
شـاهد اشک جواد بن الرضاست |
| یــا جــــواد ای در کــرامت بی نظیـر |
|
|
امشب ازما روسیاهان دست گیر |
