| داغ امشب دست و دامـانم شدست |
|
|
اشـک جــاری تـا گـریبانم شدست |
| آب سقــاخـانه، رود اشــک هاست |
|
|
اشــک مـا از غـربـت مولای ماست |
| شمعـدان هــا شــــاهـد داغ دلند |
|
|
لالـه هــای ســـرخی از بــاغ دلند |
| بـا کبـــوتـرها هـــم آوازی کنیــم |
|
|
در فـــراق دوسـت جــانبازی کنیم |
| در حــریم ایـن زمیــن در هـر زمان |
|
|
قــدسیان و خــاکیـان و عــرشیان |
| روی بــر ایــن آستــــان می آورند |
|
|
اشــک زهــــرا ارمغــان می آورند |
| اشـــک زهـــرا می کند غـم پروری |
|
|
از مـــلالِ چندـ غــــم یـــادآوری |
| رحـلـت پیغمبـــــر و داغ حســن |
|
|
غـــربـت آن کشتـــه دور از وطـن |
| یک دل و آن سوز غمها مشکل است |
|
|
بـاز هـم داغ رضـایش بـر دل است |
| می رسد بـر گـوش جان از این فضا |
|
|
یـا رضــا و یــا رضـــا و یــا رضـا |
| از فضــا بـــوی عبـــادت می رسد |
|
|
هـر طــرف عطـر شهـادت می رسد |
| عشــق فــردا سـر بـر ایـوانش زند |
|
|
چـون شهـادت بـوسه بر جانش زند |
| خطبــه مـــا از دل دردای مــاست |
|
|
دل زیـارت نــامـه مــولای مـاست |
| خــادمــان ایـن حـرم بالا و پست |
|
|
هر یکی آهی به لب، شمعی به دست |
| شعله این شمـع هـا از جـان ماست |
|
|
امشبـی مـولای مـا مهمـان مـاست |
| شهـر مـا فـردا سـراسـر در عـزاست |
|
|
شـاهـد اشک جـواد بن الـرضـاست |
| یـا جـواد ای در کـرامـت بی نظیـر |
|
|
امشب از مـا روسیـاهـان دست گیر |
