| ای روح صـــداقت از دم تــو |
|
|
|
|
ای گــوهـر عـلــم از یــم تـو |
| زیبنـدۀ تـــوست نـام صـادق |
|
|
|
|
الحق کــه تـویی امـام صـادق |
| بــر هـــر سخنـت ارادت علم |
|
|
|
|
در هـــر نفـست ولادت علــم |
| میــلاد تـــو ای ولــیّ سـرمد |
|
|
|
|
شـــــد روز ولــادت محـمـد |
| در هفـــــدهـم ربیـــع الاول |
|
|
|
|
شـد نــور تــو بر زمین محوّل |
| از صبــــح ازل امـــام علـمی |
|
|
|
|
تـا شــام ابـــد تمــام علـمی |
| دانـش ز دم تـو راست قـامت |
|
|
|
|
استــاد علـــوم تـــا قیــامت |
| قــرآن بــه دم تــو خو گرفته |
|
|
|
|
ایمـــان ز تـــو آبــرو گــرفته |
| بــا نطـق تـو زنـده تـا قیامت |
|
|
|
|
تــوحید و نبـــوت و امــامت |
| ای در دهنـت زبــــان قـرآن |
|
|
|
|
قرآن همه جـان، تو جـان قرآن |
| روید چـو بـه بـوستان شقایق |
|
|
|
|
از لعــــل لبــت دُر حقـــایق |
| وصـف تو هماره بر لب ماست |
|
|
|
|
راه و روش تـو مکتـب مـاست |
| بـا تو همـه جـا مدینۀ ماست |
|
|
|
|
این گفت تو نقش سینۀ ماست: |
| "هـر که شمـرد سبک صلاتش |
|
|
|
|
فـــــردا نبـــود ره نجــاتش" |
| دور اسـت ز خــط طـاعت ما |
|
|
|
|
بـــر او نـــرسد شفـاعـت مـا |
| تــو مخـــزن علـم کبــریایی |
|
|
|
|
تـــــو وارث ختــم الانبیــایی |
| حق را نفس تو نوشخند است |
|
|
|
|
قــرآن بـه دمت نیـازمند است |
| قــرآن کـــه دُر کــلام سفتـه |
|
|
|
|
با نطـق تو حرف خـویش گفته |
| هــر آیــه کــه جبــرئیل آرد |
|
|
|
|
بی نطــق شمـــا زبـان نـدارد |
| او راه و شمــا چــــراغ راهید |
|
|
|
|
نــاگفتـه و گفتـــه را گـواهید |
| تـو بـر تــن پـاک علـم، جانی |
|
|
|
|
استـــاد مفضّــــل و ابــانـی |
| دانشگــه نـور حــق، پیـامت |
|
|
|
|
صـدهـا چـو زراره و هشـامت |
| دارنــد جهـانیــان بصیــرت |
|
|
|
|
از مـؤمن طـاق و بـوبصیــرت |
| ای زنـــدگیـم هـــدایت تـو |
|
|
|
|
دیـن و دل مــن ولایـت تــو |
| مهــر تـــو همـه عقیـدۀ من |
|
|
|
|
مشـی تــو مـرام و ایـدۀ مـن |
| روزی کــه گِــل مــرا سرشتند |
|
|
|
|
بــر لــوح دلـم خطـی نوشتند |
| این خـط نــوشته را بخـوانید |
|
|
|
|
مـن جعفــریم همـــه بـدانید |
| دلبــــاخته ای ز اهـل بیتــم |
|
|
|
|
خـــاک ره عبـــدی و کُمیتـم |
| فـــــریـــاد دوازده امــامـم |
|
|
|
|
نـور است بـه هـر دلی کـلامم |
