| ای به قم آفتـاب قلـب جهـان |
|
|
|
دخـت مـوسی سـلالـۀ قـــرآن |
| عمه و دخت و خواهر سه امام |
|
|
|
مـــادر کــل عــالـم امکــــان |
| تــو بـه چشـم ائمـه زهـرایی |
|
|
|
بعـد زهـرا به قدر و عزت و شان |
| زینـــب دوم بنــی الــزهــرا |
|
|
|
عمـــۀ چـــار حجـــت یـزدان |
| هـم وجــودت کـریمـۀ عتـرت |
|
|
|
هــم ولایـــت حقیـقت ایمـان |
| فیـض فیضیه از کرامت توست |
|
|
|
شهـر قـم از تـو گشته مهد امان |
| حــــرم یـــــازده ولـی خـدا |
|
|
|
حـرم تــوست ای سپهـر مکـان |
| مــدح تـو ای ملیکـۀ هستـی |
|
|
|
وصـف تـــو ای یگــانـۀ دوران |
| نه توان با هـزار دسـت نوشت |
|
|
|
نـه تـوان گفت بـا هــزار زبـان |
| صحن تو مسجـد الرسول همه |
|
|
|
حـرم امن تـوست کعبــۀ جـان |
| پــدر و مــادرم بـــه قـربانت |
|
|
|
نـه، همـه جــان عــالمت قربان |
| کـــوثـر کــوثـر رسـول خـدا |
|
|
|
عصــمـت عصـمـت الله منّــان |
| قـم جـلال مدینــه پیـدا کـرد |
|
|
|
تـــا نهـادی قـدم بـه دیـدۀ آن |
| گشـت روز ورود تــو در قــم |
|
|
|
روز عیـــد کــرامت و احســان |
| روز عیـد نــزول رحمــت هـا |
|
|
|
روز عفــو و عنــایـت و غفــران |
| اهل قــم از بــرای استقبــال |
|
|
|
همـه بـا دستـه گـل شدند روان |
| مرد و زن دور محملت گشتند |
|
|
|
اشــک شوق همـه ز دیـده روان |
| قم دل از گلشن بهشت گرفت |
|
|
|
محملت بس که گشت گل باران |
| همـه گفتنـد فـاطمه در حشر |
|
|
|
پــای بنهــاده ای گنــه کـاران |
| حرمت شیعیـان قـم ز تـو کرد |
|
|
|
ستــم اهــل شـــام را جبــران |
| کاش زینب به قم سفر می کرد |
|
|
|
تـا نمی دیـد آن همـه طغیــان |
| اهــل قـم کی بـرند مهمان را |
|
|
|
گـه بـه بـزم شـراب و گه زنـدان |
| جـای تو بیـت مـوسی خـزرج |
|
|
|
جـای زینـب بـه گـوشۀ ویــران |
| دور تو عالمان فقــه و اصــول |
|
|
|
دور او ابن سعد و شمـر و سنان |
