| ای فلـک یـک مـه و سپهـر سـه اختـر |
|
|
شیـرخـدا را خجسته همدم و همسر |
| فــاطـمـــۀ دوم بـهشـــت ولایـــت |
|
|
یــار علـی، نــایب بتـــول مطهـــر |
| یـوسـف زهــرا تــوجّهش بـه تو بـانو |
|
|
زینـب کبـری تو را صــدا زده مــادر |
| ام ّبنین، مــــام شیـــــر خــداونــد |
|
|
امّ ادب، آفتـــــاب خـــانـه حیــدر |
| خـوانـده کنیـز عـزیـز فـاطمه خـود را |
|
|
ای بــه ادب از همـه زنـان جهان سر |
| بــرده بــه میراث از تو عشق و ادب را |
|
|
حضــرت عبـاس در حضــور بـــرادر |
| کــرده نثـــار قـدوم یـــوسف زهــرا |
|
|
چــار گـل سـرخ و چـار لالــۀ پـرپـر |
| ای پســـر تــو حسیــن دوم زهـــرا |
|
|
ای بــه بنینــت ســلام آل پیمبـــر |
| از همگـــان بـرتـرند خیـل شهیــدان |
|
|
رتبـۀ عبـاس تـوست زان همـه بـرتر |
| نیـست عجـب گـر که با زیـارت زهـرا |
|
|
گـــردد اجــر زیـــارت تـــو بـرابـر |
| رویـت مـــانند آفـتـــاب درخشــان |
|
|
بختـت بـــالاتــر از سپــهــر مـدوّر |
| غبطـه بـه عباس تـو بـرنـد شهیـدان |
|
|
با همه قـدر و جـلال در صـف محشر |
| زائـــر بـاب البقیــع تــوست دل مـا |
|
|
ای نفـس جـان به تــربت تـو معطر |
| روی ارادت نـهـاده ایــم بـر آن خـاک |
|
|
حــاجت دائـم گـرفتـه ایـم از آن در |
| روز وفـــات تـو گشــت شهـر مـدینه |
|
|
محفـل انـدوه و اشک و نـاله سراسر |
| کــاش کـه بـودند چـار دستـه گل تو |
|
|
تا کـه زنند از غمت بـه سینه و بر سر |
| حیـف نه عبـاس داشتـی و نه عثمـان |
|
|
آه نـه عـون تـو بـا تـو بود نه جعفـر |
| آب شـدی در فــراق یــوسـف زهــرا |
|
|
گـرچه تـو را بــود داغ هــای مکـرر |
| دوست نه تنها گریست بر تو که می زد |
|
|
بــر دل دشمـن شـــرار آه تـــو آذر |
| در کف عبـاسِ تـوست حـاجت کونین |
|
|
گـرچـه جـدا شد ورا دو دست ز پیکر |
| دست جدا گشت و دیده شد هدف تیر |
|
|
نیـزه بـه سینـه، عمـود آهـن بـر سر |
| بــر تــو و عبــاس تـو ســلام همـاره |
|
|
ای پـدر و مــادرم فــدای تـو مــادر |
