| ای مصحـف رخســار تــو قــــرآن محمـد |
|
ســر تـا قـدمت روضـه رضـوان محمد |
| هـم مــادر توحیدی و هـم دخـت نبــوت |
|
هـم کفـو علـی هستـی و هم جان محمد |
| سوگنـد بـه گـل هـای گلستـان ولایــت |
|
مانند تو گل نیست به بستان محمد |
| عطـــر نفـسـت بـــوی خــداونـد تعــالی |
|
دُرّ سخنـت لـــؤلـــؤ و مـرجـان محمد |
| حُسـن تـو کتـابُ الله و اوصاف تو توحید |
|
رفتــار تــو دین، مهـر تـو ایمان محمد |
| مهـر تـو بهشت است، بهشت است، بهشت است |
|
روحی بفداک ای همـه ریحان محمد |
| ای عـــرش نشینی کـه همــان چـادر خاکیت |
|
شــد بـافته از رشتـه دامـــان محمد |
| فــرمـود کـه ای جــان محمد بـه فدایت |
|
ای جـان جهـان بـاد بـه قربان محمد |
| کی مثل تو؟ای ملک خدا سفره بذلت! |
|
در قلـب محمـد شـده مهمان محمد |
| خورشید جمال تـو که در پرده نور است |
|
آورده بــــرون ســـر ز گـریبـان محمد |
| ای بـر سـر عصمـت ز ازل چـادر خاکیت |
|
ای بوده مسلمان تـو، سلمان محمد |
| شـک نیـست کـه بـا دست خدایی بـه صـف حشــر |
|
گیری همه را دست به عنوان محمد |
| حـور و ملــک و جـنّ و بشـر روز قیـامت |
|
گــردند بـه دور تـــو بـه فرمان محمد |
| بی شبهــه کنـد میــوه مهــر تــو تنـاول |
|
هـر کس کــه نشیند بـه ســر خوان محمد |
| توجان علی جـان علی بودی و هستی |
|
بـا آنکـه علـی بـود علـی جان محمد |
| دنیاست به زیبایی وگستردگی خویش |
|
بـی روی دل آرای تـــو زنــدان محمد |
| از اول خلقـت بــه ادب نــــام تــو بــردن |
|
پیمــان خــدا بــوده و پیمــــان محمد |
| خورشید زنــد بوسـه بـه خـاک قــدم تو |
|
ای ماه رخت شمع شبستان محمد |
| در شأن تـو نـازل شده از سوی خداوند |
|
هر آیه که نازل شده در شأن محمد |
| از امــــر خــداونـد ثنـــاخـوان تـــو گردید |
|
بــا آنکــه خـــدا بــود ثنـاخوان محمد |
| بالله قسم آن شعله که ازبیت تو سرزد |
|
افکنـد شـــرر بــر دل ســوزان محمد |
| کی گفت به صحرا روی و اشک بریزی؟ |
|
ای دیــدۀ تـــو، دیـــدۀ گـریـان محمد |
| یارب که گمان داشت که درخانه توحید |
|
پــامـال شـود این همه قرآن محمد؟ |
| سیلـی زدن و سـوختن و سینــه شکستـــن |
|
ایـن بـود همـه پاسخ احسان محمد |
