| زهـــرا و وصـــف خـــالــق دادارش |
|
زهــــرا و مـــدح احمـــد مختــارش |
| نــازد همـــاره قــدر بــه تقـدیــرش |
|
ریــــزد هـمـــــاره روح ز گفتــــارش |
| طوبـای راسـت قــامت بــاغ وحـی |
|
گــل هـای گلشـن نبـــوی، بــارش |
| دُرّی کـه هدیـه کــرد ز سـوی حق |
|
ختـــم رســـل بـــه حیــدر کـرّارش |
| طـوطی بــاغ وحــی بــــه مــدح او |
|
ریـــزد مسیـــح از ســـــر منقـارش |
| ایــن اسـت نـخــــــل آرزوی احمــد |
|
کــــآمـد ثمــــر ائمــــه اطهـــــارش |
| گلبـوسـه هــای دم بــه دم احمـد |
|
انداخت گـل بـه مصحف رخسارش |
| حیــدر، جمــال حـــیّ تعـــالـــی را |
|
می دید لحظـه لحظـه بـه دیدارش |
| میکــال نخلــه ای بـه لـب جــویش |
|
جبریـل لالـــه ایـست بـه گلــزارش |
| ایمــان کمـــال قنبـــر درگــاهـــش |
|
قـــرآن زبـــــان فضــــۀ دربـــــــارش |
| مــــأمــور احـتـــــرام، رســــول الله |
|
از ســـــوی ذات خـــــالـق دادارش |
| زهرا سجیّه اش همـه دم احسان |
|
زهراست لطف و جود و کرم کارش |
| مسکیـن کـــوی فـاطمـه بـاید شد |
|
هـر کس کـه هسـت حــاجت بسیـارش |
| کـالای هـر کـه دوستـی زهراست |
|
بــالله قســم خــداست خریـدارش |
| هر کس که خصـم اوست، خدا خصمش |
|
هـرکس کـه یار اوست، خدا یارش |
| یــک خلقتند ســـائـل درگـــاهـش |
|
یــک امّـتـنـد بــــــــردۀ بـــــــازارش |
| خـاک درش شفاست، عجـب نبود |
|
نــاز ار کشــد مسیـــح ز بیمــارش |
| قــــرآن نیـــــازمنــد بــــه تـــأویلش |
|
اســلام متـکی است بــه ایثــارش |
| جـان بـر کــف علـــی نبـــود بـاکی |
|
از تــــازیـانـــه و شــــــرر نــــــارش |
| زهــرا چــه کـرده بـود؟ کـه از امت |
|
بـــر جــان رسید ایـن همــه آزارش |
| ثـابت قـدم ستـاد کــه در ایــن راه |
|
آمـــد فشـــــــار از در و دیـــــوارش |
| باچشم او چه شد؟که درآن کوچه |
|
روز مدینــه گشـــت، شــب تـارش |
| داغــی اســت در میــان در و دیوار |
|
رازی است بین سینه و مسمارش |
| بـــایـد ز گــوشــــواره او پــــرسیـد |
|
از ضـرب دسـت، قـاتل خونخـوارش |
| مهــدی کنـــار تـــربت پـاک اوست |
|
بیـش از هــزار ســـــال عــزادارش |
