| هنـوز می رسـد از پشت در صدات به گوشم |
| هنـوز چوبــۀ تــابـوت تــوست بـر ســـر دوشم |
| مــن آن امـــام غـــریبم کــه در میــانـۀ حجره |
| نگــاه کــردم و گــردید آب، شمـع خمــوشــم |
| وصیـتت شــده بــاعـث کـــه در کنــار مــزارت |
| ز گریـه بستـه گلویم بـه سینه مـاند خروشم |
| سزد به یاد کبودی دست و صورت و چشمت |
| تمــام عمـــر فقـــط جـامــۀ سیـــاه بپـــوشـم |
| اگــر کبــودی روی تــــو را بـــه چشــم ندیـدم |
| صـدای ضـربت دسـت عـدو رسید بــه گوشم |
| بـه دیـده رفته فــرو خـار و استخوان به گلویم |
| امیـد دل تـو دعـا کن مگـر بــه صبــر بکــوشم |
اگــر کــه طـــول کشــد بــا نبــودن تــو حیاتم
|
| چگـونـه خـــون جگــر در تمـــام عمــر بنـوشم |
| گرفته ام به غمت انـس و مونسم شده گریه |
| بـه شـادی همـه عـــالـم غــم تـو را نفروشم |
| ز کــوچـه ای کــه تــو را زد عــدو عبـور نکردم |
| وگــرنـه می رود از سـر به یاد روی تو هوشم |
| به سوز خویش بسوزان هماره "میثم" خود را |
| کـه اشـک گردم و مانند خون ز دیده بجوشم |
"صدف نبوت 2"- حاج غلامرضا سازگار
