بانوی مهربان

بانوی مهربان چه بگویم برای تو
از شام گریه یا سحرِ ناله‌های تو؟

چندیست در مصیبت داغ پیامبر
گشته است جبرئیل شریک عزای تو

دیگر مدینه خواب ندارد، به چشم خود
از گریه‌های هر شبه و ناله‌های تو

این چندمین شب است که با نالۀ علی
مشغول گریه‌اند ملائک برای تو؟

آورده‌اند مائدۀ خوانت از بهشت
گردانده است دست ملک، آسیای تو

روشن شده مدینه ز نور جبین تو
تا خانۀ علی شده عین الضیای تو

با آن دعا که قسمت همسایه کرده‌ای
شرمنده‌اند اهل کرم از سخای تو

ای عرش، ارتفاع نماز نشسته‌ات!
معراج مصطفاست، عروج دعای تو

درد آشنا برای علی جز تو، کس نبود
آه از دل به درد علی آشنای تو!

تقسیم در میان زمین گشت و آسمان
راز بزرگ صبر جمیل و رضای تو

چون شمع خسته‌ای و ز پشت حریر اشک
پر می‌زنند خاطره‌ها در هوای تو

یک روز، در حمایت مولا بلند شد
در مسجد رسول، شکسته صدای تو

یک روز خانه با در و دیوار سوخته
می‌خواست تکه تکه بیفتد به پای تو

حرمت گرفته کعبه به نور تو فاطمه
ای حسرت بهشت برین، بوریای تو

روشنگر مقام علی در ولایتید
ای برتر از مقام امامت، ولای تو

شأن شما به سورۀ کوثر خلاصه نیست
قرآن کاملی و علی «هل أتی»ی تو

«مدهامتان» تو «حسنین»اند در بهشت
آورده «نور» زینب اطهر، برای تو

ای «انما و لیکم الله»ات آینه!
«اللهُ نور» گشته چراغ سرای تو

میراث خاندان شما «انّما یُرید»
عهد علی است آیۀ «قالو بلی»ی تو

آیات جبرئیل که در مصحف تو بود
رازی نگفته بین تو ماند و خدای تو

شبهای آخر است که آورده جبرئیل
با خود خبر ز تشنه لبِ کربلای تو

تا شور کربلای حسین تو جاری است
کی ختم می‌شود به فدک ماجرای تو؟

گر گم شود کلید در بستۀ بهشت
ماییم و اسم اعظمِ مشکل گشای تو

قصائد رضوی- محمّدسعید میرزایی