| شور تـو بـا گذشت زمــان کــم نمی‌شود |
|
|
داغـت جــدا ز سینــه عــالـم نمی‌شـود |
| بــا اشـک چشـمِ گـریـه‌کنانت نـوشته‌اند |
|
|
جــز اشـک مـا حـریـف جهنم نمی‌شـود |
| گیــرم کـه مـاه‌ها همـه گـردند ماه خون |
|
|
جبـران خــون تـو بــه محــرّم نمی‌شود |
| تا حشر، چشم ما همه دریای اشک توست |
|
|
این بحرِ رحمتی است کز آن کـم نمی‌شود |
| می‌خواست از بهـشت بیــاید بـه کــربلا |
|
|
گنــدم، وگـرنــه رهــــزن آدم نمی‌شود |
| سنگینی غمــت کمـر چــرخ را شکسـت |
|
|
تـو کیستی کـه ابـروی تـو خـم نمی‌شود |
| تا اشـک و آه و نـالـه نبـــاشد، بـرای ما |
|
|
هرگــز بسـاط عشـق فــراهـم نمی‌شـود |
| گـر صـد هـزار بــار ســرش را جـدا کنند |
|
|
شیعـه دلـش جـدا ز تو یک دم نمی‌شود |
| سرسبـزی ریــاض عبــادات جـن و انس |
|
|
بی‌اشـک چشم شیعــه مسلـم نمی‌شود |
| تــا گـرد کـربلا ننشینــد بـه صـورتش |
| هرگز بهشت، قسمت «میثم» نمی شود |
دو دریا اشک1- غلامرضا سازگار
