| مـن عبـد و بـرادر حسینـم |
|
|
|
|
فــرمانده لشکر حسینـم |
| رزمنـــدۀ سنگــر حسینـم |
|
|
|
|
لـب تشنـۀ ساغر حسینم |
| در یـــاری دوســت بـود و هستم |
| مشک و علم است و چشم و دستم |
| گـه ساقی و گاه پـاسدارم |
|
|
|
|
گه میـرم و گــاه عبد یـارم |
| گه بر در دوست خاکسارم |
|
|
|
|
میراث علی است ذوالفقارم |
| شیر استم و عابـد شبم من |
| شمشیر حسین و زینبم من |
| دو فـاطمه‌اند مـادر مــن |
|
|
|
|
دو حجت حق بـرادر مـن |
| دو شیر زننـد خواهـر من |
|
|
|
|
دو دسـت جدا ز پیکر من |
| همراه دو چشم اشکبارم |
| هر چار شدند وقف یارم |
| من قــرص مـه دو آفتـابم |
|
|
|
|
مـن آینـــۀ ابـــوتــرابم |
| کرده است حسین، انتخابم |
|
|
|
|
کز خون جبین کند خضابم |
| بـا آنکـه فتـاده هـر دو دستم |
| من دست امام خویش هستم |
| لطف و کرم است عادت من |
|
|
|
|
بی‌دستی من عبادت مـن |
| خـون شیفتـۀ شهـادت من |
|
|
|
|
هـر روز بـوَد ولادت مـن |
| مـا راست حیات جاودانی |
| ســرچشمۀ آب زنـدگانی |
| سوگند به کام خشک اصغر |
|
|
|
|
سـوگند بـه خــون فرق اکبر |
| سـوگند بـه عتــرت پیمبر |
|
|
|
|
سوگند به دست و تیغ حیدر |
| مشتــاق عمـــود آهنینم |
| ای خصم بیا، بزن، من اینم |
| ای بحــر چه قـدر بی‌حیـایی! |
|
|
|
|
ای آب چقـــدر بـی‌وفـــایی! |
| ای موج بس است خودنمایی! |
|
|
|
|
رو از چه به سوی من گشایی؟ |
| مـن آتشی از تـب حسینم |
من تشنة لب، لب حسینم
|
| خـون جگـر و سبوی عباس |
|
|
|
|
سوز عطش و گلـوی عباس |
| ســوگند بــه آبـروی عباس |
|
|
|
|
ای آب میا بـه سوی عباس |
| بگـذار ز تشنگی بجـوشم |
| والله قسم تــو را ننـوشم |
| بـا آنکــه چـو بحـر در خروشم |
|
|
|
|
بـر آب کـی آبــرو فـروشم |
| این مشک که هست بار دوشم |
|
|
|
|
با اشک نهاده سر به گوشم |
| گوید که سکینه گشته بی‌تاب |
| مگـذار بـه خاک ریزد این آب |
| افسوس که خورد تیر بر مشک |
|
|
|
|
یک قطره دگر نمانْد در مشک |
| فـــریـاد کشید از جگر مشک |
|
|
|
|
شـرمنده شد از پیامبر مشـک |
| هر جرعۀ آن کـه ریخت بـر خـاک |
| می‌گشت دلم چو موج، صد چاک |
| «میثم» همـه جـا زبان ما باش |
|
|
|
|
فریــادِ به دلْ‌نهـان ما باش |
| از دیـده گهــــر‌فشان ما باش |
|
|
|
|
سـوز دل دوستـان مـا باش |
| نظمت به جگر شراره ماست |
| حـرف دل پـاره پاره ماست |
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
