| آبـی زدم بــر |
|
|
|
|
|
|
قـلبِ کبـــابش |
| بر روی دستِ |
|
|
|
|
|
|
من برده خوابش |
در راه دین تـا پـای جـان کوشیده‌ای تو
قنداقه است این، یا کفن پوشیده‌ای تو؟ |
سوزِ تبِ تو
گهواره‌ی تو |
|
از تـاب عشق است
محراب عشق است |
از تشنگی خشکیده برگ و ساقۀ تو
گلگون شـد از تیـر ستـم قنداقۀ تو |
ای چشـم مادر
آتش به جان زد |
|
غرق نگاهت
برق نگاهت |
وقـت شهـادت بـررخ من خنـده کردی
زان خنده هم کُشتی مرا،هم زنده کردی |
آتش گــرفتـم
شد بسته با تیر |
|
از خندۀ تو
پـروندۀ تو |
ای از ازل نوشیده از پستانِ غم، شیر
قبر تو را کَندم، ولی بـا نوکِ شمشیر |
ای چهره‌ی تو
جـای تو باشد |
|
آییـنـۀ من
بر سینۀ من |
ای شـاهدِ مظلومیِ من، خـون پاکت
با دست خود پنهان کنم در زیر خاکت |
تـا این بـدن را
این نیمه‌جان را |
|
زینـب نبیند
بر لب نبیند |
فانوسهای اشک 1- محمّدجواد غفورزاده (شفق)
