| ای بضعــۀ پـاک کوثر یا بنت موسـی ابن جعفر |
| محبــوبـۀ حی داور یـا بنــت موسی ابن جعفر |
| وصفت ز گفتــن فـراتر یا بنت موسی ابن جعفر |
| شمس الشموست برادر یا بنت موسی ابن جعفر |
| زیبـد کـه زهـرای اطهـر یا بنت موسی ابن جعفر |
| نازد به همچون تو دختر یا بنت موسی ابن جعفر |
| محبـوبـۀ کبریـایـی، مـــرآت خیـرالنسایی |
| مـرآت خیـرالنسـایـی، ریحانـة المصطفایی |
| ریحانـة المصطفـایی، توحید سر تا به پایی |
| توحید سر تـا به پایی، کانون مهـر و وفایی |
| کانون مهر و وفایی، معصومه اخت الرضایی |
| نازد رضا بر تو خواهر یا بنت موسی ابن جعفر |
| بینایـی چشـم دل هـا اعجــازی از خاک پایت |
| قبر تـو در قـم همــانـا آغوش زهراست جایت |
| فردوس جویـد تبـرک از خاک صحن و سرایت |
| ماییم و دست گدایـی، ماییم و لطف و عطایت |
| تنهـا نه در دامـن قـم، دنیـــاست دارالشفایت |
| تختت ز گردون فراتر یا بنت موسی ابن جعفر |
| تو دخت ام الکتـابی، قــم چون تو مادر ندارد |
| شمس الشموس دو عالم، مثل تو خواهر ندارد |
| چـون غیر تـو در غـریبی غمخـوار و یاور ندارد |
| دختـر چو تو بعـد زینــب زهـرای اطهر ندارد |
| والله مثـل تو دختـر موســی ابن جعفر ندارد |
| در خلق و خویی پیمبر یا بنت موسی ابن جعفر |
| ای جان جان دو عالم! جان دو عالم نثارت |
| نبــوَد عجب گر نبیّین، گـردند دور مزارت |
| آیند بهـر زیـارت، خلـق از یمین و یسارت |
| تـو داغدار رضـایی، قم همچنان داغدارت |
| ای اهل قم سینه سوزت ای عالمی اشکبار |
| ای اشکبارِ برادر یا بنت موسی ابن جعفر |
| تا دیده بستـی ز دنیا قـم گشت در بحـر غـم، گم |
| فـریـاد اهـل قــم از دل ســـرزد به چـرخ چهارم |
| از سینه ها خواست شعله، از دیده ها ریخت انجم |
| تـابوت تـو همچـو قـرآن روی سـر و دست مردم |
| شــد تـــازه داغ مدینــه در سینــۀ مـــردم قم |
| با یاد زهرای اطهر یا بنت موسی ابن جعفر |
| لطفـت به قـم مـادری کرد بـا آنکه همسر ندیدی |
| در عمــر کـم جــز فـــراق و داغ مکــرر نـدیدی |
| بس سال ها رفت و روی موسی ابن جعفر ندیدی |
| در شهــــر قــم دیــده بستی روی بـرادر ندیدی |
| بـی بی تـو راس بـرادر بـر نیــــزه دیگـر ندیدی |
| با چشم خود در برابر یا بنت موسی ابن جعفر |
| پـر زد اگر مرغ روحت در غربـت از آشیانه |
| دیگـر نخوردی ز دشمن کعب نی و تازیانه |
| دیگر ندیدند بر سنگ، پیشانی ات را نشانه |
| دیگـر نگشتی ز کوفه، تــا شام ویران روانه |
| دیگر نشد دفن جسمت، مانند زهـرا شبانه |
| کن گریه از بهر مادر یا بنت موسی ابن جعفر |
| دیگــر تـو بــزم شـراب و آیـات قــرآن ندیدی |
| تفسیـر وحی خـدا را بـا چــوب خـزران ندیدی |
| در طشت زر، روی خونین، خورشید تابان ندیدی |
| داغ سه سـاله دل شب، در کنـج ویــران ندیدی |
| در شــام ویـران نرفتــی، شـام غـریبـان ندیدی |
| خاکت نگردید بستر یـا بنت موسی ابن جعفر |
| من «میثم» روسیاهم، خاری در این بوستانم |
| هم خـاک زوار این در، هـم کلب این آستانم |
| هـر چنـد غرق گناهم مـی دانـی از دوستانم |
| از این چه بهتر که عمری عبـد شمــا خاندانم |
| یـا فـاطمــه اشفعـی لی نگـذار تنهــا بمانم |
| در مرگ و در قبر و محشر یا بنت موسی ابن جعفر |
بهار امامت 2 – غلامرضا سازگار
