| سـلام مـا بـه تـو ای هـاجر چهـار ذبیح |
|
|
درود مـا بــه تـو ای مریم چهار مسیح |
| سپهــر نـورفـــروز سـه اختـر و یک ماه |
|
|
عجـب نـه خـوانم اگـر مادرت به ثارالله |
| سـلام بـر تـو و ابنــاء و شــوهرت مادر |
|
|
بـه عطــر دامـن عبـاس پــرورت مادر |
| ادب بــه قــامت زهـرایی ات قیـام کند |
|
|
وفــا بـــه غیــرت عبـاس تو سلام کند |
| ســلام زینــب کبــرا و حضــرت سجّاد |
|
|
بــه خـون پــاک بنین تو پاک مادر باد |
| اگـر چـه بـا همـه گفتـی کنیـز زهـرایی |
|
|
بــه چشــم آل محمّـد عــزیز زهـرایی |
| تـو بعد فاطمه در بیـت وحی فاطمه ای |
|
|
تـو آسمــان ادب را همیشـه قـائمه ای |
| به نفـس پـاک محمّد تو همدمـی مادر |
|
|
مسیح عشـق و ادب را تـو مـریمی مادر |
| بهشت شیفتــه چــــار لالــه یــاست |
|
|
کلیــد بــاب حوائج بـه دست عبّـاست |
| مــزار تـــوست کنـــار مـزار چار امـام |
|
|
که چار ماهِ تمامت به خون نشست تمام |
| ســر ارادت این هفت اب به خـاکت باد |
|
|
چهـــــار ام بـــه فــدای بنیـن پاکـت |
| باد مگر به گوش پیام خدا ز غیب شنفت |
|
|
که مادر اسم تو را از نخست فاطمه گفت |
| هــزار قافلـه دل پـای بسـت فــرزندت |
|
|
نشـان بـوسه مـولا بـه دست فــرزندت |
| تــو جـان پـاکـی و عبّـاس، پاره تن تو |
|
|
ستـاره ریختـه زهـرا به مـاه دامـن تــو |
| حسین را کـه بسی داشت در کنار شهید |
|
|
به جز تو نیست کسی مـادر چهـار شهید |
| به چار ماه خود اشکی نریختی ز دو عین |
|
|
گریستی به حسین و گریستی به حسین |
| اگـر تـــو نــام نبـردی ز شاخـه یاست |
|
|
گــریست دیــدۀ زهـرا بـرای عبّــاست |
| الا تمـام وجــودت پـر از نـوای حسین |
|
|
به گریـه نــایبه الــزینبی بــرای حسین |
| روایــتِ عطــشِ کــربلاست در اشکت |
|
|
سلامِ گــریـه کنـان حسین، بـر اشـکت |
| سـرود زخــم گلــوی حسیـن، ورد لبت |
|
|
خلــوص زینـب و عبّـاس در نمـاز شبت |
| شبی کـه چشم حسین اوفتاد بر پسرت |
|
|
فشـاند نـور ز خورشیدِ چهـره بـر قمـرت |
| نگـاه نـافــذش اظهـــار کـرد بی پرده |
|
|
کـه بـهــر شیـــرخــدا شیرِ شیـر آورده |
| هـر آنکـه روی ورا دید، این ندا سـر داد |
|
|
دوبــاره حضـرت زهـرا حسین دیگـر زاد |
| تـو مـادر شهـدا، همـسـر علـی هستی |
|
|
هـزار حـیف، غـریبانه چشم خـود بستی |
| خـزان رسیـد چــو بــر برگ لاله یاست |
|
|
نبود، جعفـر و عثمـان و عـون و عبّاست |
| سپهر و مهر و مه و کوکبت کجـا بودند؟ |
|
|
علی، حسین، حسن، زینبت کجـا بودند؟ |
| هماره ریخـت به رخ از دو دیده، یاقوتت |
|
|
اگـر بـه دوش غـــریبانـه رفـت تابوتت |
| دگـر بـه پیکـــرت آثــار تـــازیانه نبود |
|
|
دگـر مـراسـم تشییـع تـو شبـانـه نبـود |
| تـــو داغــــدار شهیـد کنـار علقمـه ای |
|
|
همیشه فاطمه بـودی همیشه فاطمه ای |
