| کــربلا! ای حــرمِ امیــد من کوی هفتاد و دو تن شهید من |
| آمـــــدم از شـــام ویـــران، ای حسین جان |
| دیده گریان، سینه سوزان، ای حسین جان |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| زینبــــم منــــــادی عــــدالتم شد به سر یک اربعین رسالتم |
| من رسول شاهدان سر جدایم |
| بـــــــاغبــان لاله‌هــای کـربلایم |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| ای فــدای سـر نــازنین تـو این منـــم زائـــر اربعین تــو |
| وای بر من تا که دیدم غربتت را |
| مانـدم و در بــرکشیدم تربتت را |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| زینبـــم، جلــــوۀ آفتـــاب تـــو پیـــک پیـــروزی انقــلاب تـــو |
| گرچه جز بـا خسته حالی برنگشتم |
| زین سفر من دست خالی برنگشتم |
یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة
|
| کـــربـلا قبلـه عشـق و باورم باغ گل‌های به خون شناورم |
| قاسمم کو؟ اکبرم کـو؟ اصغرم کو؟ |
| عون و عبدالله من کو؟ جعفرم کو؟ |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| ماه من که در بغل کشیدمت پس چرا بر سر نیــزه دیدمت |
| مـن بگــردم روی نی گرداندنت را |
| بر سر نی، لحن قرآن خواندنت را |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| همه جا در سفرم، در حذرم لـب خشکـت نـرود از نظرم |
| با غم دل، آتش جان، سوزِ سینه |
| مـی‌روم جــــــان بــرادر در مدینه |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| پنجه در پنجۀ نیزه‌هــا شدم کودکـان را سپـر بــلا شـدم |
| پیکــــرم نیلــی شــده از تازیانـه |
| بر رخم مانده ز سیلی‌ها نشانه |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| خود بخوان راز دل از نگاه من قــامت خمیــده‌ام گــواه من |
| اشک جـــــاری، زخـم کاری، ارمغـانم |
| روی قبرت، اشک حسرت می‌فشانم |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
| جگــــر گــوشــۀ زهــــرا و علی هرچه می‌پرسی بپرس ازمن ولی |
| از رقیّــــــۀ خـــود مکـــن ســؤالی |
| جای او بین اسیران مانـده خـالی |
| یا قتیل العبرات، یا سفینة النجاة |
مسافران صفر - سید رضا موید
