| ای شنیـده ز دَمت ختم رسـل بوی خدا |
| دیده در ماه رخت چشم علی روی خدا |
| چشمِ چشمِ حقـی و بـازوی بازوی خدا |
| منطقت وحی و زبان تـو سخن‌گوی خدا |
| سینـه‌ات مخـزن اســـرارِ هـوالهوی خدا |
| خـلقتت آینــــۀ خُلـــق خـــدا، خوی خدا |
| ســوَرِ، کــوثـر و یاسین محمّد، رویت |
| لیلة القدر خدا، سایه‌ای از گیسویت |
| مصطفــــی شیفتــــۀ وجهۀ ربانی تو |
| نــــورهـا هالـــه‌ای از طلعت نورانی تو |
| ملــک و جـن و بشـر گرم ثناخوانی تو |
| آسمان گوشه‌ای از سفرۀ مهمانی تو |
| روح جبــــریـل امیـن مـرغ گلستانی تو |
| وحــی پـــرواز کنـد وقت سخن‌رانی تو |
| نگـه نافـذ چشم تو مسیحای علی است |
| راز هر موی تو یک لیلۀ احیای علی است |
| خـــالـق عزّوجـلّ مــدح تــو را می‌گوید |
| پـــدر از بــــاغ جنـان عطر تو را می‌بوید |
| کوثر از اشک سحرگاه تـو رخ می‌شوید |
| عصمـت از چــار طرف راه تـو را می‌پوید |
| خلـد، خــــاک در سلمـان تـو را می‌بوید |
| از قـــدم‌‌هــای کنیــــز تــو ملک می‌روید |
| بـــــال جبــریـل امیـن فرش ره زائر توست |
| دو جهان گمشده در تربت بی‌حائر توست |
| دفتـــر مـــدح تــو قــرآن رسول الله است |
| مهـــر تــو پـــایـۀ ایمـان رسول الله است |
| دامنـت بـــاغ دو ریحـان رسول الله است |
| سینـۀ پـــاک تـو رضـوان رسول الله است |
| صـــورتت سـورۀ فرقـان رسول الله است |
| جان تو جان علی، جان رسول الله است |
| برتـر از دانـش و ادارک و ثنـای همه‌ای |
| تو همان فاطمه‌ای فاطمه‌ای فاطمه‌ای |
| طایـــر قلــۀ عــرشی و زمیــن منزل توست |
| عقـل کـل زائر کاشانۀ خشت و گل توست |
| نــاقه‌ات رفـرف و آغـوش خدا محمل توست |
| وسعت باغ جنان گوشه‌ای از محفل توست |
| تـــو در آغــوش خدایی و خدا در دل توست |
| تــا ابــد ذریّــۀ ختــم رســل، حـاصل توست |
| کــــوثـر رحمتـی و ساقی تو دست علی است |
| بودِ تو، بود علی، هستیِ تو هست علی است |
| پــــــدرانــم همـــه خــــاک قــدم دو پسـرت |
| پســرانـم همـــه تـــــا روزِ جــــزا خـاک درت |
| پــدرت گفـت: بـه قــربان تــو دختـــر، پدرت! |
| مــــادرت عصمـــتِ ذاتِ احـــــــدِ دادگــــرت |
| دختــرت زینـب کبـــراست- حسیــنِ دگــرت |
| تو: صدف، نسلِ علی تا صف محشر: گهرت |
| نور و فرقانی و طاهایی و یاسین علی |
| مهـر تو دین علی، مشی تو آئین علی |
| جــز تـــو یا فـاطمه بر ختم رسل کوثر کیست؟ |
| بضعـــه و مــــــام دو ریحـــــانۀ پیغمبر کیست؟ |
| دختــری را کـه پـدر گفتـه به او مادر، کیست؟ |
| با علی همدم و هم پایه و هم سنگر کیست؟ |
| حـــامـی دست خــدا، دخـت پـدرپرور کیست؟ |
| بیـن دشمـن تـک و تنهــا سپر حیدر، کیست؟ |
| تو سراپا علی استی و علی زهرایی است |
| نــه علـی، بلکــه خدای ازلی زهرایی است |
| نــــوح تــــوحیـد در امـــواج خطر کیست؟- تویی |
| روح مـــابیــن دو پهلــــوی پـــدر کیـست؟- تویی |
| اُمِّ دیـــن، اُمِّ کتـــاب، اُمِّ بشـــر کیـست؟- تویی |
| مطلع‌الفجرِ دو شمس و دو قمر کیست؟- تویی |
| بهتــریـن یــار علــی در پس در، کیست؟- تویی |
| به علـی بازو و شمشیـر و سپر کیست؟- تویی |
| بهتـــرین یـار علـی یــار علی یــار علی |
| تا صف حشر به هر عصر، طرفدار علی |
| هــر کــه از قبـر نهــان تــو نشانی می‌خواست |
| گفتمـش در دل تـو، در دل مــن، در دل ماست |
| بـس کــه پیداست، به چشم دگران ناپیداست |
| نــه مدینــه، همــه‌جــا تــربــتِ پـــاکِ زهراست |
| فـــاش گــویم: حـرمِ فاطمـه، آغــوش خداست |
| حال می‌پرسم: آنجا که خدا نیست، کجاست؟ |
| چــارْ دیـــوارِ بهشت دل ما حائر توست |
| تو همان وجه خدایی و خدا زائر توست |
| تو کجا؟ این همه رنج و غم و آزار کجا؟ |
| تـــو کجــا؟ نـالـه بیــن در و دیـوار کجا؟ |
| بضعــۀ احمــد و دود و شــرر نـار کجا؟ |
| روی حـــور و ستــمِ دیـوِ ستمکار کجا؟ |
| مخـزن سرِّ حق و صدْمۀ مسمار کجا؟ |
| گـــل بی‌خار؟ کجا نیشِ سرِ خار کجا؟ |
| از در ســوختــۀ خــانه تو معلوم است |
| به خدایی خداوند، علی مظلوم است |
| شـده نـزدیـک بـه آتش بکشـم دنیا را |
| گـوییــا می‌نگـــرم ایــن ستـمِ عظما را |
| کـه فلانی بـه فلان گفـت: بزَن زهرا را |
| آن که سـوزانـد بـه آتش، حرمِ طاها را |
| کشت بـا کشتـن نامـوس خدا، مولا را |
| زد چـو بــر باب ولایت به جسارت، پا را |
| لگـــدی زد به در و سوخت روان همه را |
| کشت یـک سوم سادات بنی فاطمه را |
| نـه فقــط دســت عـــدو بیـت تــو را آتش زد |
| دست شیطان به همه هست خدا آتش زد |
| بـــــه دل ســـــوختـــه اهـــــــل ولا آتش زد |
| بــه خــــدا بــــر حــــرمِ کـــرب و بلا آتش زد |
| تــــا صــفِ حشــر بـــــه قلب شهدا آتش زد |
| بـــال جبــــریـل امیـــــن را ز جفـــــا آتش زد |
| زین شرر تا صف محشر دل عالم سوزد |
| پای این آتش دل، سینۀ «میثم» سوزد |
صدف نبوّت 3 - غلامرضا سازگار
