| ای شنیده ز دَمت ختم رسـل بـوی خدا |
| دیده در ماه رخت چشـم علی روی خدا |
| چشمِ چشمِ حقی و بـازوی بـازوی خدا |
| منطقت وحی و زبان تو سخن‌گوی خدا |
| سینـه‌ات مخـزن اسرارِ هـوالهـوی خدا |
| خلقتت آینـــۀ خُلـق خدا، خـوی خدا |
| ســوَرِ، کوثر و یاسین محمّد، رویت |
| لیلة القدر خدا، سایه‌ای از گیسویت |
| مصطفـی شیفتــۀ وجهۀ ربـانی تو |
| نـورهـا هاله‌ای از طلعت نورانی تو |
| ملک و جن و بشر گرم ثناخوانی تو |
| آسمان گوشه‌ای از سفرۀ مهمانی تو |
| روح جبریل امین مـرغ گلستانی تو |
| وحی پرواز کند وقـت سخن‌رانی تو |
| نگـه نافـذ چشم تو مسیحای علی است |
| راز هر موی تو یک لیلۀ احیای علی است |
| خـالـق عزّوجـلّ مــدح تـو را می‌گوید |
| پـدر از بــاغ جنـان عطر تو را می‌بوید |
| کوثـر از اشک سحرگـاه تو رخ می‌شوید |
| عصمـت از چار طرف راه تـو را می‌پوید |
| خلـد، خـاک در سلمـان تـو را می‌بوید |
| از قــدم‌‌هــای کنیز تــو ملک می‌روید |
| بـال جبــریـل امیـن فرش ره زائر توست |
| دو جهان گمشده در تربت بی‌حائر توست |
| دفتــر مـدح تو قــرآن رسول الله است |
| مهـر تـو پـایــۀ ایمـان رسول الله است |
| دامنـت باغ دو ریحـان رسول الله است |
| سینـۀ پاک تـو رضـوان رسول الله است |
| صـورتت سـورۀ فرقـان رسول الله است |
| جان تو جان علی، جان رسول الله است |
| برتر از دانـش و ادارک و ثنای همه‌ای |
| تو همان فاطمه‌ای فاطمه‌ای فاطمه‌ای |
| طایــر قلـۀ عـرشی و زمیــن منزل توست |
| عقـل کـل زائر کاشانۀ خشت و گـل توست |
| ناقه‌ات رفـرف و آغـوش خدا محمل توست |
| وسعت باغ جنان گوشه‌ای از محفل توست |
| تو در آغــوش خدایی و خدا در دل توست |
| تا ابـد ذریّــۀ ختـم رسـل، حـاصل توست |
| کـوثـر رحمتـی و سـاقی تو دست علی است |
| بودِ تو، بود علی، هستیِ تو هست علی است |
| پــدرانــم همـه خــاک قــدم دو پسـرت |
| پسرانـم همـــه تـا روزِ جـــزا خـاک درت |
| پـدرت گفـت: به قـربان تـو دختـر، پدرت! |
| مـــادرت عصمـــتِ ذاتِ احــدِ دادگـرت |
| دختـرت زینـب کبـراست- حسیـنِ دگـرت |
| تو: صدف، نسلِ علی تا صف محشر: گهرت |
| نور و فرقانی و طاهایی و یاسین علی |
| مهـر تو دین علی، مشی تو آئین علی |
| جــز تو یا فـاطمه بر ختم رسل کوثر کیست؟ |
| بضعـه و مـام دو ریحــــانۀ پیغمبر کیست؟ |
| دختری را که پـدر گفتـه به او مادر، کیست؟ |
| با علی همدم و هم پایه و هم سنگر کیست؟ |
| حامی دست خـدا، دخـت پـدرپرور کیست؟ |
| بین دشمن تک و تنهــا سپر حیدر، کیست؟ |
| تو سراپـا علی استی و علی زهرایی است |
| نه علـی، بلکــه خدای ازلی زهرایی است |
| نـوح توحیـد در امـــواج خطر کیست؟- تویی |
| روح مـــابیــن دو پهلـوی پدر کیست؟- تویی |
| اُمِّ دیـــن، اُمِّ کتـاب، اُمِّ بشـر کیـست؟- تویی |
| مطلع‌الفجرِ دو شمس و دو قمر کیست؟- تویی |
| بهتریـن یـار علــی در پس در، کیست؟- تویی |
| به علـی بازو و شمشیـر و سپـر کیست؟- تویی |
| بهترین یـار علـی یــار علی یــار علی |
| تا صف حشر به هر عصر، طرفدار علی |
| هر که از قبـر نهــان تــو نشانی می‌خواست |
| گفتمـش در دل تو، در دل من، در دل ماست |
| بـس که پیداست، به چشم دگران ناپیداست |
| نه مدینـه، همه‌جـا تـربــتِ پــاکِ زهراست |
| فـاش گـویم: حرمِ فاطمـه، آغــوش خداست |
| حال می‌پرسم: آنجا که خدا نیست، کجاست؟ |
| چــار دیـوارِ بهشت دل ما حائر توست |
| تو همان وجه خدایی و خدا زائر توست |
| تو کجا؟ این همه رنج و غم و آزار کجا؟ |
| تـو کجا؟ نـالـه بیـن در و دیـوار کجا؟ |
| بضعــۀ احمد و دود و شـرر نـار کجا؟ |
| روی حـور و ستــمِ دیـوِ ستمکار کجا؟ |
| مخـزن سرِّ حق و صدْمۀ مسمار کجا؟ |
| گــل بی‌خار؟ کجا نیشِ سرِ خار کجا؟ |
| از در سـوختــۀ خانه تو معلوم است |
| به خدایی خداوند، علی مظلوم است |
| شده نـزدیک بـه آتـش بکشـم دنیا را |
| گـوییــا می‌نگرم ایــن ستـمِ عظما را |
| کـه فلانی بـه فلان گفـت: بزَن زهرا را |
| آن که سـوزاند بـه آتش، حرمِ طاها را |
| کشت بـا کشتن نامـوس خدا، مولا را |
| زد چو بر باب ولایت به جسارت، پا را |
| لگـدی زد به در و سوخت روان همه را |
| کشت یـک سوم سادات بنی فاطمه را |
| نـه فقط دسـت عدو بیـت تـو را آتش زد |
| دست شیطان به همه هست خدا آتش زد |
| بـــــه دل ســـوختــه اهـل ولا آتش زد |
| بــه خـــدا بـر حـرمِ کــرب و بلا آتش زد |
| تـا صــفِ حشــر بــه قلب شهدا آتش زد |
| بـال جبــریـل امیـــن را ز جفــا آتش زد |
| زین شرر تـا صف محشر دل عالم سوزد |
| پای این آتش دل، سینۀ «میثم» سوزد |
صدف نبوّت 3 - غلامرضا سازگار
