| محمّـد را گـرامی دخــت احمــدپـــروری زهرا |
|
ابـر مــرد دو عــالـم را یگانــه همسری زهرا |
| تــو امّ الاحـمـــد و امّ الکتــــاب و امّ اسلامی |
|
تو فـرقـانی، تو طاهایی، تو قدر و کوثری زهرا |
| امیـرالمـــؤمنین حیـدر بوَد، حبــل‌المتین حـق |
|
به حق حق تو کـه تو حبل‌المتین حیدری زهرا |
| تو از سر تا قدم احمّد، محمّـد پــای تـا ســر تو |
|
علـی زهـــرای دیگــر، تو علـیِّ دیگـری زهرا |
| بـه گـرداب تحیـر غـرق شـد عقـلـم، نمـی‌دانـم |
|
علــی از تــوست بـرتـر یا تو از او برتری زهرا |
| نبـوّت بـر زنـان نبــوَد، وگـرنـه فــاش می‌گفتم |
|
تو روی دست، مصحف داری و پیغمبری زهرا |
| تو پیغمبـر نـه، تــو بــالاتـر از پیغمبـران استی |
|
تــو روح پــاک ختــم الانبیا در پیکـری زهرا |
| تو بانوی همـه س ادات عـالـم تـا صـف محشر |
|
تـــو بــر مـردان کـل آفــرینش رهبری زهرا |
| تو بر بــاغ ولایـت بــا سـرشکت فیـض بـارانی |
|
تــو بـر نخـل نبوت ریشـه و برگ و بری زهرا |
| تو هم بـر چـار سـادات ملک تـا حشـر، بـانویی |
|
تـو هم بـر چـار بانوی بهشتـی سـروری زهرا |
| علی فخـریّه ز آن دارد که دارد همسری چـون تو |
|
نبی بر خویش می‌بــالد که او را دختری زهرا |
| زهـی ایمـان و تقــوا و جهـاد و همت و عـزمت |
|
که بـا مـولا امیــرالمـؤمنین هم‌سنگـری زهرا |
| امـام مجتبـی بــالــد کــه مـن فــرزند زهرایم |
|
حسین بن علی نـازد کـــه او را مـادری زهرا |
| تـو در بیـت ولایت هـم مهی هـم آفتـاب استی |
|
تو در بحر نبـوت هم صـدف هم گوهری زهرا |
| نه در مسجد، نه در خانه، نه در کوچه، نه در صحرا |
|
تو در عالم، تـو تـا محشر، علی را یـاوری زهرا |
| تو بـا شیرخـدا هم‌شـأنـی و هم‌گـام و هم‌سنگـر |
|
تــو از پیغمبـران هـم جـز محمّد برتری زهرا |
| تو با یـک خطبـه لرزانـدی تن کفـر و ضـلالت را |
|
تو تــا عمــق زمـان اسـلام را روشنگری زهرا |
| محمّـد شهـر علـم اسـت و امیـرالمـؤمنینش در |
|
یقین دارم که تو هم شهر علمی، هم دری زهرا |
| نبی مهـر و علــی مـاهــی کـه دارد یـازده اختر |
|
تو تنهـا خود سپهر و مهر و ماه و اختری زهرا |
| محمّــد خلــق عالم را بـه فـرقـان داوری کـرده |
|
تـو فرقــان محمّد را بــه نطقت داوری زهرا |
| نـــوشتـه در نگـاه و نقـش لبخنـد علی هـر دو |
|
تــو زهــرایی، تـو زهرای محمّد منظری زهرا |
| همـــای قلّــۀ رحمـت علــی بـود و علی بـاشد |
|
تــو او را تـــا خـداییِّ خـدا بال و پری زهرا |
| قیـــام کــربــلا را زینبــت پــرورد بـا صبـرش |
|
زهـی بــر دامن پـاکت که زینب پروری زهرا |
| من و تاریخ و عالم هـر سه می‌گـوییم بـا هم، تو |
|
قتیــل انتقــامِ جنـــگِ بــدر و خیبری زهرا |
| نمی‌دانـم بقیعــی یـا کنـــار خــانـه‌ات دفنـی |
|
و یـا در بین محـرابِ نمـــاز و منبــری زهرا |
| ز درد بــازو و پهلـــوی تــو ایـن درد، سنگین‌تر |
|
که غـم‌های علی را لحظـه لحظـه بنگری زهرا |
| تـو بـر مـا از ازل آمـــــوختــی درس ولایت را |
|
تــو مـا را تـــا ابــد آمــوزگار و رهبری زهرا |
| عـدو بـر بیــت مـولا حملـه‌ور گشتــه، نمی‌داند |
|
که تو پشت در خـانه بـر او یک لشکری زهرا |
| تـو بـا دسـت شکسته پـاسدار دست حق گشتی |
|
تو از مسجد علی را سـوی خانه می‌بـری زهرا |
