| محمّـد را گـــرامی دخــت احمـــدپــروری زهرا |
|
ابـر مــرد دو عــالـم را یگانــه همسری زهرا |
| تــــو امّ الاحمـــد و امّ الکتـــــاب و امّ اسلامی |
|
تو فـرقانی، تو طاهایی، تو قدر و کوثری زهرا |
| امیـــرالمـــؤمنین حیــدر بوَد، حبل‌المتین حق |
|
به حق حق توکه تو حبل‌المتین حیدری زهرا |
| تـو از سـر تـا قـدم احمّد، محمّـد پای تـا سر تو |
|
علـی زهـــرای دیگــر، تو علـیِّ دیگری زهرا |
| بـه گـرداب تحیـر غـرق شـد عقلـم، نمی‌دانـم |
|
علــی از تــوست بـرتـر یا تو از او برتری زهرا |
| نبـوّت بـر زنــان نبــوَد، وگرنـه فــاش می‌گفتم |
|
تو روی دست،مصحف داری و پیغمبری زهرا |
| تو پیغمبــر نـه، تــو بــالاتـر از پیغمبران استی |
|
تــو روح پــــاک ختــم الانبیا در پیکــری زهرا |
| تو بانــوی همـه س ادات عالـم تـا صف محشر |
|
تـــو بــر مـــردان کـل آفــرینش رهبـری زهرا |
| تو بــر بــاغ ولایــت بــا سرشکت فیض بـارانی |
|
تــو بــر نخـل نبوت ریشـه و برگ و بری زهرا |
| تـو هم بـر چـار سـادات ملک تـا حشر، بانویی |
|
تـو هـم بـر چار بانوی بهشتی سروری زهرا |
| علی فخریّه زآن دارد که داردهمسری چون تـو |
|
نبی بـر خویش می‌بالد که او را دختری زهرا |
| زهــی ایمــان و تقــوا و جهاد و همت و عزمت |
|
کـه بـا مـولا امیرالمـؤمنین هم‌سنگـری زهرا |
| امــام مجتبــی بالــد کــه مـن فـــرزند زهرایم |
|
حسین بن علی نـازد کـــه او را مادری زهرا |
| تو در بیت ولایت هـم مهی هـم آفتــاب استی |
|
تو در بحـر نبـوت هم صدف هم گوهری زهرا |
| نه در مسجد،نه در خانه، نه در کوچه، نه در صحــرا |
|
تو در عالم، تو تا محشر، علی را یاوری زهرا |
| تو با شیرخدا هم‌شأنـی و هم‌گـام و هم‌سنگر |
|
تــو از پیغمبــران هــم جـز محمّد برتری زهرا |
| تو بـا یـک خطبـه لرزانـدی تن کفر و ضـلالت را |
|
تو تــا عمــق زمان اسـلام را روشنگری زهرا |
| محمّـد شهـر علـم اسـت و امیرالمؤمنینش در |
|
یقین دارم که تو هم شهر علمـی، هم دری زهرا |
| نبی مهـر و علــی ماهــی کـه دارد یازده‌اختر |
|
تو تنها خود سپهر و مهر و ماه و اختری زهرا |
| محمّــد خلــق عالــم را بـه فرقان داوری کرده |
|
تــو فرقــان محمّــد را بــه نطقت داوری زهرا |
| نـــوشتـه در نگـاه و نقـش لبخنـد علی هر دو |
|
تــو زهــرایی، تـو زهرای محمّد منظری زهرا |
| همـــای قلّــۀ رحمـت علــی بود و علی باشد |
|
تــــو او را تــــا خـدایــیِّ خـدا بال و پری زهر |
| قیـــام کـــربــلا را زینبــت پــرورد بــا صبـرش |
|
زهــی بــر دامن پـاکت که زینب پروری زهرا |
| من و تاریخ و عالم هر سه می‌گوییم با هم، تو |
|
قتیــل انتقــــامِ جنــــگِ بــدر و خیبری زهرا |
| نمی‌دانـم بقیعــی یـــا کنـــار خـانـه‌ات دفنی |
|
و یـــا در بین محــرابِ نمـــاز و منبــری زهرا |
| ز درد بــــازو و پهلـــوی تـو این درد، سنگین‌تر |
|
که غم‌های علی را لحظه لحظه بنگری زهرا |
| تـو بــــر مـا از ازل آمـــــوختــی درس ولایت را |
|
تـــو مـــا را تـــا ابــد آمــوزگار و رهبری زهرا |
| عـدو بر بیت مـولا حملــه‌ور گشتــه، نمی‌داند |
|
کـه تو پشت در خانه بـر او یک لشکری زهرا |
| تو بادست شکسته پاسداردست حق گشتی |
|
تو ازمسجد علی را سوی خانه می‌بری زهرا |
