| کیستـم مــن فـاطمــه محبــوبـۀ جـان‌آفرینـم |
|
جنـــةالاعــــلای قـــــربِ رحمــة للعـالمینم |
| لیلــةالقـدری کـه کس غیر از خدا قدرش نداند |
|
معنــی «انـــا فتحنـــا»ی امیــــرالمـؤمنینم |
| مـــادر پیغمبـــــران از شخـص آدم تـــا محمّـد |
|
بــــانوی مـلـک خــدا در آسمــان‌ها و زمینم |
| از ازل پیشــانــی تــــوحیــد را بــودم ستــاره |
|
تـــا ابـد انگشـتــر ختــــم رســالت را نگینم |
| ذات حق کـرده اراده تا که باشد یک حسینش |
|
ورنـه ریـزد تا صف محشر،حسین از آستینم |
| آن جنــاب مریـم عـــذرا و ایـن یکتـا مسیحش |
|
این مـن و ایـن یـازده عیســای عیساآفرینم |
| راستی رکـن همـه ارکان عالم کیست؟-حیدر |
|
در حقیقـت من همـان رکـن امــام راستینـم |
| ایـن عجـب نبْــوَد چو پا در عرصۀ محشر گذارم |
|
عفــو جـوشد از یسـار و رحمـت آید از یمینم |
| سجــده و والشمس و واللیـل دخان و عادیاتم |
|
کوثر و تطهیر و قدر و فجر و نـور و یــا و سینم |
| هـم بـه سیـرت مصطفی فرموده در شأنم«فداها» |
|
هـم به صـورت گفتــه صــورت‌آفرینم، آفرینم |
| درحقیقت عبدحق خوانده،سپس گویید مدحم |
|
گــرچــه فــوق مــدح خلــقِ اوّلیـن و آخرینم |
| گــاه می‌خـوانند حـورم، گـاه مـی‌گویند انسان |
|
هر چه باشم بهتر از آن،هر چه هستم فوق اینم |
| عصمتم،زهدم، عفافم، کعبه‌ام، رکنـم، طوافم |
|
مـــام نفس مطمئنـه، قلب تقـوا، جـان دینم |
| نی عجب گرچشم حق درمن بیند روی حق را |
|
نیستـم هـــرگـز خـدا امـا خـدا را جـانشینم |
| مــرتضی در مـن خــدا را دید بـا چشم خدایی |
|
مـن خدا را دیــده‌ام هــر گــاه حیـدر را ببینم |
| شـب کــه همچــون کــوکب دُرّی جمالم می‌درخشد |
|
تـــا فـــلک انــــوار ثــارالله خیــــزد از جبینم |
| هــم نبــــوت را یگــانــه چشمــۀ عین‌الحیاتم |
|
هـــم ولایـــت را فـروزان آیــت حــق الیقینم |
| بهتـریـن ســادات عالــم: چـار بانوی بهشتی |
|
مـن میــان چـار سـادات بهشتــی، برترینـم |
| ایستــادم روی پـــا چـــون کوه، بر حفظ ولایت |
|
سیل اـر سیلی زند،آن نیستم کز پا نشینم |
| بستــه دست حـق زمام آسمـان را در کمندم |
|
کوردل دشمن که پشت در ستاده در کمینم |
| این حمــایت از علی، این ضـربه‌های دست دشمن |
|
آن شــرار آتــش و ایــن خطبـه‌های آتشینم |
| بـــا وجـــود آنکــــه در راه علــی اولْ شهیـدم |
|
پیـش‌تـر از مــن فـــدا گردیــد طفـلِ نـازنینم |
| یــک مدینــه دشمــن و یــک خـانۀ آتش‌گرفته |
|
کـس نبـود آنجا بـه جز دیوار و در یار و معینم |
| من کـه پیغمبــر «فداها» گفت در حقم، همانا |
|
اولیـــن یــــــار فـــــداکـــار امیـــرالمؤمنینم |
| دسـت دادم لیـک بند از دست مولایــم گشودl |
|
تــا بداننــد اهــل علــم حـامی حبل المتینم |
| من شدم نقش زمین، بردند مولا را به مسجد؛ |
|
آه یـــارب تــا قیــامت از امـــامم شــرمگینم |
