| اگــر چه هر شب و هر روز گریـه شـد کارم |
| خـدا گـــواست علــی بـر تـو اشک می‌بارم |
| هــــزار بــــار اگــــر بشکننـــد دســــت مـرا |
| دمـــــی ز یــــاری تــو دســت بــر نمی‌دارم |
| حدیث سینه و مسمار اگر چه مخفی ماند |
| هـــزار زخــــــم نگفتـــه بـــه سینــه‌ام دارم |
| بــه ناله‌هــای شب و اشـک غربتم سوگند |
| مــن آن نیـــــم کــه علـی را غــریب بگذارم |
| علی به چاه برَد درد خویش و من هر شب |
| کنـــم نگـــاه بــه مــاه و، سرشک می‌بارم |
| مـــــرا بــه جـای حمـــایت، جـواب رد دادند |
| خـــدا گــواست ز اهـــــل مدینــــه بیـــزارم |
| حقیقتی است که چـون می‌روم به نزد پدر |
| بــــوَد نشانـــۀ غـصـب فـــدک بــه رخسارم |
| مـــرا نــه داغ پـسر، غصه‌هـای مولا کشت |
| اگـــــر چـــــه بــر در خانــه زدنــد بسیـــارم |
| میـان آن همـه دشمن کسی نشد «میثم» |
| بـه غیــر مـحسن ششمـاهه‌ام دگــر یـــارم |
صدف نبوّت 3 - غلامرضا سازگار
