| ای به همه هـادیان تو هادی و رهبر |
|
|
حـجت حـــقّ و دهــم وصـی پیـمبر |
| هـم علــی چــــارم از محمّــد سوم |
|
|
هـم دُرِ نُـه بحــرنـور و بحـرِ دو گـوهر |
| ابــن رضــــا هـادی النقـی ولـی الله |
|
|
نجـــــل علــی، زادۀ بتـــول مطهـــر |
| عمــر کمـت بیشتـر ز عمـر زمـان‌هـا |
|
|
فیـض دمـت روح صد مسیح به پیکر |
| مــاه جمــال تو گشتـه غرق ستـاره |
|
|
از اثـــــر بـــــوســـۀ جـــــواد مکـــرر |
| ســامــره‌ات قبلــــۀ قلــــوب ملایـک |
|
|
صحـــن تـــو از مسجدالحرام، فراتـر |
| مثــــل نبـی مـاه را کنی به دو نیمه |
|
|
مثـــل علی می‌‌کَـنی ز جا درِ خیبر |
| مثــل حسن صبرمی‌کنی به مصائب |
|
|
مثـــل حسینت تـــوانِ نهضت دیگـر |
| کـفش غـلام تو بـه که صد«متوکل» |
|
|
بهــر تـواضـع نهنـــد بـر کف آن سر |
| جامعـه دارد «دعـای جامعه» از تــو |
|
|
ای بــه فدای تــو جمـع اول و آخــر |
| جـامعـه یعنــی شنـاس نـامۀ عترت |
|
|
جـامعـه یعنـی کـلام حضـــرت داور |
| جـامعه یعنـی هـزار گردونْ خورشید |
|
|
جـامعـه یعنـی هــــزار دریـــا گوهـر |
| جـامعه یعنـی همــان عصــارۀ قرآن |
|
|
جـامعه یعنـی همــان تبلـــورِ کـوثـر |
| جـامعـه یعنــی تمـــام نــــور نبـــوّت |
|
|
جامعه یعنـی مقــام احمــد و حیدر |
| جـامعه یعنـی حیـات شیعـه به دنیا |
|
|
جامعه یعنی نجات خلق به محشر |
| طـاعت خلـقت بــدون مهــر تـو فردا |
|
|
بــــا گنــه کــلّ خلـقت است بـرابر |
| مـؤمـن، بــی مهـرتــان نـدارد ایمـان |
|
|
حتـی سلمــان و هم جنـاب ابــوذر |
| گــرچه ز تــو دورم ای بـه من همه نزدیک! |
|
|
گــویـی بگْـرفتـه‌ام مــزار تــو در بــر |
| طایــر جــانـم شـده مقیــم حـریمت |
|
|
مـــرغ دلم مـی‌زند به سامره‌ات پر |
| وای به عباسیان که با تو چه کردند |
|
|
از ره بیــداد، آن گــــــروه ستمـگــر |
| از متـوکل کشیــدی آنـچـه کشیدی |
|
|
بیشتــــر از ایــــن ورا نبـــود میسـر |
| بــا چـه گنـه بـرد سوی بزم شرابت |
|
|
ای بـــــدنت پـــاکتـــر ز روح مطهـــر |
| از مـی رجس و پلیـد خـویش تعـارف |
|
|
کرد بــه تـو ای عزیـز فاطمه، ساغر |
| کــاش که می‌ریخت آسمان به زمین خون |
|
|
کـاش که می‌شد زمین شـرارۀ آذر |
| ای تــو جگــر پــــارۀ جــــواد الائـمـه |
|
|
وی جگـرت پـاره پاره چــون گلِ پرپر |
| بــــاور شیعـــه نبـــود کـــز اثــرِ زهر |
|
|
از جگـرت با نفس شراره کشد سر |
| گــرچه بــه جانت رسید زخم مداوم |
|
|
پیکـر پـاکت بـه خـون نگشت شناور |
| رأس منیــرت دگــر چــو جــد غریبت |
|
|
بــا لب عطشـان جدا نگشت ز پیکر |
| گرچـــه کشاندند سوی بزم شرابت |
|
|
گشت به تودم به دم جسارت دیگر |
| چـــوب نـــزد بــر لبت دگــــر متـوکل |
|
|
در ملاء عــام نــزد دختـــر و خـواهر |
