| پیمبران همه از جای خود قیام کنید |
| نماز رو بـه سوی مسجدالحرام کنید |
| ز نـام نامــیِ پیغمبــر احتـرام کنید |
| می طهور به دست خدا به جام کنید |
| سپس به غار حـرا رفته، ازدحام کنید |
| ز جان و دل به رسول خدا سلام کنید |
| شب امید شمـا و شب نویـد شماست |
| ادب کنید کـه عید خدا و عید شماست |
| پیــام فتــح و نـویــد ظفــر مبارک باد |
| دعــای عـمــر شمــا را اثـــر مبارک باد |
| خجسته عیـد بشـر بــر بشـر مبارک باد |
| تمام شـد شـب هجـران سحر مبارک باد |
| خجسـتـه بــعثت پیغامبـر مبــارک باد |
| به جن و انس و ملک، این خبر مبارک باد |
| خبر دهید که عید اخوّت آمده است |
| خزان گذشت، بهار نبوّت آمده است |
| خبر دهید امـم را کـه فتح باب شماست |
| خبر دهید کـه پایان اضطـراب شماست |
| خبر دهید کـه آغــاز انقــلاب شماست |
| خبر دهید که توفیق بی‌حساب شماست |
| خبر دهید که اسلام دین نـاب شماست |
| خبر دهید کتـاب خـدا کتـاب شماست |
| خبر دهید که ختم رسل بشیر شماست |
| خبر دهید کـه مـولا علی امیر شماست |
| خبر دهید که «اقرء» بـه مکه نازل شد |
| خبر دهید که «اضرب» شعارِ باطل شد |
| خبر دهید که قانـون عـدل، کامل شد |
| خبر دهید که قـرآن چـراغ محفل شد |
| خبر دهید: مـریدان! مراد حـاصل شد |
| نـــزول ســورۀ «یـا ایّها المزمّل» شد |
| رسد زکوه و در و دشت و سنگ و نخل و گیاه |
| صـــــدای زمــــزمــــۀ لا الـــــه الا الله |
| بخــوان محمّـد! آوای تـــو صــدای خداست |
| بخوان کــه هـر چـه بخـوانی، پیام آخرِ ماست |
| بخوان‌بخوان که هماهنگ با تو ارض و سماست |
| بخوان بخوان کـه از اوّل بشر تـو را می‌خواست |
| قیــام کـن کــه قیــامت قیــامتِ کبــراست |
| قیـام کــن کــه کنـد عـدل با تو قـامت راست |
| تو را دهند ندا راهیـان وادی نـور |
| تو را زنند صدا دختران زنده به گور |
| تو منجـی همـه بـا انقراض دنیایی |
| تو بـا فـروغ خداییـت عالـم‌آرایـی |
| تو تا قیــام قیـامت، پیمبــرِ مایی |
| تو یار خلق به دنیایی و بـه عقبایی |
| تو رهبر همگانـی، اگـر چـه تنهایی |
| تو در تمـام ملل، مـاه انجمن‌هایی |
| بخوان که قدر و مقام و جلالتت دادیم |
| رُسـل نیـامده، حـکـم رسـالتت دادیم |
| محمّد ای به تو از ذات پـاک حیِّ ودود |
| همـاره بــاد سـلام و همـاره بـاد درود |
| خدای بود و تو بودی، جهان نبـود نبود |
| عدم به میمنت خلقت تـو یـافت وجود |
| خدا به نور تو از روی خویش پرده گشود |
| بشر به یمن تو بر خاک، روی طاعت سود |
| جزیرةالعرب از نظم تو گرفت نظام |
| جمال تـوست چراغ تجلّـیِ اسلام |
| پیمبـران عظمـت یافتنــد بـا نامت |
| دمیده در همه عـالم فروغ اسـلامت |
| رسید سنگ ملامت ز هر در و بامت |
| زدند طعنه و دادند سخت دشنامت |
| زهی مکارم اخلاق و لطف و اکرامت |
| نگشت تلخ ز بیـداد دشمنان کامت |
| اگر چه سنگ عدو گشت پاسخ سخنت |
| زدی تبسم و خون بود جـاری از دهنت |
| چهارده صده روشن چراغ حکمت توست |
| چهارده صده قـرآن پیـام وحـدت توست |
| چهارده صده جاری بحـار رحـمت توست |
| چهارده صده پاینــده نـام امّـت تـوست |
| چهارده صده بر کف لـوای عتـرت توست |
| چهارده صده بر امّت ایـن وصیّت توست |
| که ای تمـامی امـت منـم پیمبرتان |
| منم پیمبر و مولا علی است رهبرتان |
| علی وصی مـن است و علی ولـی خداست |
| علی ســراج منیــر و علــی چراغ هداست |
| علی رکوع و سجود و علی سـلام و دعاست |
| علی است با حق و حق در پی علی پویاست |
| علی حقیقت حـق، حـق بـدون او تنهاست |
| علی، علی، علـی آری علـی امــام شماست |
| بنای دین بقایش که هست عالمگیر |
| یکـی ز غـار حـرا دیگـری بود ز غدیر |
| یقین کنید کـه مشکـل‌گشا علی است علی |
| یقین کنید کـه دسـت خدا علی است علی |
| یقین کنید فقــط مقـتــدا علی است علی |
| یقین کنید که شمس‌الضحا علی است علی |
| یقین کنید کـه صـاحب لوا علی است علی |
| یقین کنید امـــام شمــا علـی اسـت علی |
| قسم به ذات خدایی کز اوست هرچه که هست |
| یقیـن کنیـد کـه اسـلام بــی‌علـی کفــر است |
| حقیقتی است کـه کتمان آن بـوَد تـکفیر |
| قسم بــه آل محـمّــد، بـه آیــۀ تطـهیر |
| قسم بـه آنچـه قـلـم کـرده از ازل تحـریر |
| کـه دســت قـدرت پـروردگار حـیِّ قـدیر |
| شناسنامـۀ مــا را زده اسـت مهــر غـدیر |
| علی همان شب بعثت به خلق گشت امیر |
| قسـم بـه ذات خـداوندگار لم یزلـی |
| تمام دین محمّد علی، علی‌ست، علی |
مرآت ولایت 3- غلامرضا سازگار
