| الا ای ماه شعبان! ماه احمد را تماشا کن |
| جمـال بی‌مثال حـیّ سرمد را تماشا کن |
| در اقطاع زمین خلد مخلّـد را تماشا کن |
| محمّـد را محمّد را محمّـد را تماشا کن |
| ولادت یافت با حُسن رسول الله، زیبایی |
| جمال مـاه لیـلا را ببین با چشم زهرایی |
| مبارک بــاد بـر ثارالله این جانِ حسین است این |
| ببوسیدش بخوانیدش که قرآن حسین است این |
| دُرِ دریای رحمت زیـب دامـان حسین است این |
| چراغ ماه، یا خـورشید تـابان حسین است این؟ |
| شگفتا در جمـال او جمــال کبـریا بینم |
| حسن بینم علی بینم نبی بینم خدا بینم |
| امیـرالمؤمنین جـدّ و علـی شـد نــام نیکـویش |
| صدای «یا علی» آید بـه گـوش از تـار هر مویش |
| علی خصلت،علی هیبت،علی خلقش،علی خویش |
| عجـب نبْـوَد کـه بابـا بوسـه آرد بـر دو بـازویش |
| علی ای نفْس پیغمبر! پیمبر بین، پیمبر بین |
| به روی دست لیلا حضرتِ عباسِ دیگـر بین |
| خداوندا چـه خوانم گـر نخوانم روح ایمانش |
| حسین ابـن علی پیغمبر و این است قرآنش |
| دهان و چشم و ابرو: کوثر و تطهیر و فرقانش |
| حسین ابن علی پیغمبـر و ایـن است قرآنش |
| وجـودش از وجـود رحمۀ للعالمیـن گوید |
| یقین دارم کـه صورت‌آفرینش آفرین گوید |
| سـزد تـا خاتـم پیغمبران گوید ثنای او |
| عجب نبْوَد اگر جبریل وحی آرد برای او |
| دوای درد جان اهل دل در خاک پای او |
| بهشـت روح ثـارالله حسـن دلربــای او |
| امیرالمؤمنین زهرا پیمبــر دوستش دارد |
| امام مجتبی همچون برادر دوستش دارد |
| قیامت قامتان بستند قامت بهر تعظیمش |
| هزاران بوذر و مقداد و سلمانند تسلیمش |
| سر و جان همه خوبان عالم بـاد تقدیمش |
| علـوم اوّلیــن و آخـرین محتاج تعلیمش |
| نبی را نورعین است این چراغ عالمین است این |
| حسین‌بن‌علی را جان، علی‌بن‌الحسین است این |
| چـه قـرآنـی کـه بـا قــرآن تــوانی کـرد تفسیـرش |
| چه خورشیدی که از خورشید دل برده است تصویرش |
| بـه هنـگـام رجــز تکبیــر مـی‌نــازد بــه تکبیـرش |
| شجـاعت رنـگ مـی‌بـازد بـه پیـش برق شمشیرش |
| «کرامت» خشتی از کویش«دعا»دائم دعاگویش |
| «ادب»خاک کف پایش،«شرف»ریگ ته جـویش |
| الا ای خضرِ رحمت تشنه‌کامِ لعلِ لب‌هایت! |
| خجل گـردیده زیبایی، ز شـرم روی زیبایت |
| زیـــارت نــامــۀ زوار ثــارالله، سیمــایت |
| حسین ابـن علی گردیده محو قد و بالایت |
| جلال احمد و آلـت، جمـال الله تـمـثـــالت |
| سر و جان خاک درگاهت، دل بابا به دنبالت |
| همانا گرد خورشید ولایت ماه یعنی تو |
| شهیدان فضیلت را چـراغ راه یعنی تو |
| محمّد را تجلای جلال و جـاه یعنی تو |
| ولــی‌الله فـرزنــدِ ولــی‌الله یــعنی تو |
| تو روح عشق و ایمانی، تو ثارالله را جانی |
| تو هم دلبند توحیدی تو هم فرزند قرآنی |
| تو وجه اللّهی و از احمد مختار دل بردی |
| تو سیف اللّهی و از حیدر کـرار دل بردی |
| تو از خون خدا در مکتب ایثار دل بردی |
| تو حتی از عدو در عرصۀ پیکار دل بردی |
| تو تا صبح قیامت نور دادی خلـق عــالم را |
| تو از بار مضامین سبز کردی نخل «میثم» را |
مرآت ولایت 3- غلامرضا سازگار
