| بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن |
| نگـاهی از کــرم بــر چشــم‌هـای بسته ما کن |
| تمــام آفــرینش بی‌تـو بـاشد، جسم بی‌جـانی |
| بیــا بـا یـک نگه، بـر خلـق، اعجـاز مسیحا کن |
| بیـا از غـربـت جــدّت بگـــو، بــا مـردم عـالم |
| بیـا و چشـم مـا را، از ســرشک سرخ، دریـا کن |
| بـیـا دسـت یــدالـلهی، بـــرون از آستیـن آور |
| طنــاب خصـم را، از دسـت‌های عمّـه‌ات وا کن |
| کنـار علـقمـه بــا مــادر مظلــومــه‌ات زهــرا |
| دو چشم خــویش را دریا، به یاد چشم سقا کن |
| سر بــالای نـــی، آوای قــرآن، خنـدۀ شــادی |
| بیـــا دروازۀ ســاعـات و زینـب را تمـاشـا کـن |
| بیا! با اشک کن، همچون عموی خویش، سقّایی |
| بـریـز از دیـده خـون و گریه بـر اولاد زهرا کـن |
| بیا بیـرون بکش از حنجر شش‌ماهه، پیکـان را |
| پسـر کـه ذبـح شد از تیـر قـاتـل، فکـر بابا کن |
| بیـا تشییـع کـن بـا نـوجوانان، نعش اکبــر را |
| به اشک دیـدۀ خـود، شستشـوی مـاه لیلا کن |
| بریزد خون «میثم» تا بـه خـاک پـای یــارانت |
| بیــا او را بــرای روز جــــانبازی، مهیـــا کـن |
یک ماه خون گرفته 4- غلامرضا سازگار
