| ای جگـر سـوختــه! آتــش بگیــر |
|
سینـۀ افــروخته! آتـــش بگیــر |
| نـاله! چـرا حبـس شـدی در درون؟ |
|
بغض، شو و بشکن و بـــاز آ برون |
| اشک! به چشـم همگان خون شوی |
|
روح! ز جســم همـه بیـرون شوی |
| بـــاز شده قلب افــق، چـاکْ چاک |
|
کاش شود عـرش خدا، نقش خاک |
| مهـــر! میفـروز کــه روز جــزاست |
|
مــاه! سیـه پـوش که ماه عزاست |
| اهــل عــزا! مـاه عـــزاداری است |
|
خـون شهیـدان ز افق جاری است |
| مـــاه حــرام است، چـرا ای هلال |
|
خـون حسین ابن علی شد حلال؟ |
| نــالـه و فــریـاد همـه بـر ملاست |
|
ملـک خــدا، آینـــۀ کــربـلاست |
| آینـه‌ای شُستـه بـه دریــای خـون |
|
مثــل جمـال شهـــدا لالـه‌گــون |
| آینـــۀ حنجــره‌ای، چــاک‌چــاک |
|
از دم او رفـع عطـش کـرده خـاک |
| آینــــۀ یـک بــدن ریـــز ریـــز |
|
از اثــر نیــــزه و شمشیــر تیــز |
| گــریــۀ دریـــاست، در ایـن آینه |
|
صـــورت سقّـاست، در ایـن آینه |
| بــر روی آبـی کــه همـه آذر است |
|
عکس لب خشک علی اصغر است |
| مهر فتــاده است به دریــای خون |
|
یا مـه لیلاست به صحـرای خون؟ |
| جان حسین است که بر روی خاک |
|
خفته به خون با بـدن چاک چاک |
| ای مــه خــون، غنچـۀ پرپر ببین |
|
زخـــم گلـوی علـی اصغــر ببیـن |
| صـــورت مهتــابـی کـودک ببین |
|
تلظّـی مـــاهی کــوچـک ببیــن |
| دیــده بـه گهــوارۀ خـون دوخته |
|
شمـع شــده، آب شــده، سوخته |
| مــاه محـرّم! ز چـه بـاز آمــدی؟ |
|
بــا شــرر و ســـوز و گـداز آمدی |
| هلال تو شعلــۀ تـاب و تب است |
|
عکس قــد هــلالـیِ زینـب است |
| فضــا شده چو شام غـربت سیـاه |
|
افـــق، بُـــوَد چـو گــودی قتلگاه |
| نالـه، همـان، نـالۀ مرغ شب است |
|
محـــو نمــاز سحــر زینـب است |
| بـر لب خـود، شکسته مهـر سکوت |
|
دعـا کنــد حسیـن را در قنــــوت |
| ستارگــان! کـاسه‌ای از خـون شوید |
|
نقـش زمیـن، بـا مه گردون شوید؛ |
| اگــر در ایـن مــاه عــزای حسین |
|
اشـک نـریـزیــد بـــرای حسیـن |
