| ای حـرمت کعبـۀ دلِ همـه در قـم |
|
|
قـم ز قــدم‌هـای تـو مدینــۀ دوّم |
| خــاک صفائیـه‌ات صفـای خلایـق |
|
|
بلکه زده مــروه بـر صفــات تبسم |
| لیلــۀ قـدر امــام «مـوسی جعفـر» |
|
|
آیــۀ تطهیـر قلــب حجـت هشتم |
| دختـر طـوری و نور دیـدۀ مـوسی |
|
|
شوی نکرده، به خلق هر دو جهان‌اُم |
| طـور تـو آیینه‌دار «فـاخلع نعلیک» |
|
|
روی تـو مشعل‌فروز «یذهب عنکم» |
| مدخل اهل فضیلت است به محشر |
|
|
آن درِ جنـت کـه بـاز می‌شود از قم |
| فـــاطمـۀ یــازده حـریـم ولایــت |
|
|
مـــادر فیضیّـــه، قبلـۀ دل مـردم |
| قدر و مقام و جلال فاطمه داری |
| آنچه کـه دارند آل فاطمه داری |
****
| روز ورود تــو قـــم بهـشـت خدا شد |
|
|
قـم حــرم قـدس سیـدالشهـدا شد |
| بـا صلـــوات و دعـا و لالـه و ریحـان |
|
|
حــق تــو ای مـادر بهشـت ادا شد |
| شهـر بــه دور سـر تـو گشت همـاره |
|
|
قــم بــه قدومت هـزار باز فـدا شد |
| ناقـــۀ تــــو بــر فـراز بــال فرشتـه |
|
|
محمــل تـــو قبلـــۀ دلِ علمـا شد |
| روز ورودت بــه شهـر قـم هـمه گفتند |
|
|
فـاطمـه وارد بـه حشـر روز جـزا شد |
| گوشۀ چشمی به هر کسی که گشودی |
|
|
حــاجتـش از آن هــزار بـار روا شد |
| فـاطمـه آمــد بـه پیشبـاز تــو دختر |
|
|
محمـل تـو سینـۀ رسـول خـدا شد |
| هالۀ نورت به چهره داد گواهی |
| ناز تـو را می‌کشید دست الهی |
****
| ای قلم صنع را به حُسن تو تحسین |
|
|
دختر «طاها»، سرور سینۀ «یاسین» |
| کـوثر و تطهیر و نـورِ موسی جعفـر |
|
|
زهــرۀ زهـرا جمــالِ فـاطمه‌آییـن |
| خــادم زوار تـوست فـــوج ملایک |
|
|
سائــل درگـاه تــو تمــام سلاطین |
| در حــرم تـو دعـاست عیـن اجابت |
|
|
نیـست نیـازی به التجا و بـه آمین |
| کـافر با مهـر تـوست راه نجـــاتش |
|
|
مؤمـن بی مهر تـو گریختـه از دین |
| پـای نه قـم نـه کـه بهــر آمـدن تو |
|
|
بستنـد این شهـر را ملایــک آذین |
| ای همه ارواح پــاک، فرش قدومت |
|
|
قـابل پای تـو نیست فرش ریاحین |
| برتر از اوصاف و مدح و منقبت استی |
| فـاطمـه فـاطمـه و فـاطمـه هستی |
****
| دست تو دریای لطف و جود و کـرامت |
|
|
قلــب تــو آیینــۀ علــوم امـامت |
| سورۀ کـوثـر بـه وصـف فاطمــه و تـو |
|
|
فـاطمـۀ دومـــی بــه روز قیـامت |
| خاک مزارت مگر که خاک حسین است |
|
|
کـز اثرش هـر مریض یافت سلامت |
| هـر که بـه قـم رو نیـاورد بـه ضریحت |
|
|
بِـهْ کـه به پشتش نهند کوه ملامت |
| خـازن جنـــت کنــد فـــرار ز جنــت |
|
|
یـابد اگـر در قـــمِ تــو اذن اقامت |
| گوشۀ چشمی بـه اهل قم نه، بـه عـالم |
|
|
ای تو کریمـۀ بـه اهـل‌بیـتِ کرامت |
| بـا تـو دعــا می‌رسـد بـه اوج اجـابت |
|
|
بی تو عبـادت ندامت است ندامت |
| ای حـرم یــازده امــام، دیـارت |
| تربت پنهان فاطمه است مزارت |
****
| مـردم قـم، شهـر قــم، تمـامی عـالم |
|
|
مـرتبــۀ قم کجـا و عــرش معظم؟ |
| قـم حــرم یـــازده ولــیِّ الهی است |
|
|
بلکه بـوَد شهـر قـم حریـم خدا هم
|
| یــک درِ جنت ز قـم گشوده شود؟ نه |
|
|
کلّ بهشت است ایـن زمیـن مکـرّم |
| زائــر معصومـه کیـست در حـرم قم؟ |
|
|
آسیه و هـاجر است و ساره و مریـم |
| مـوسی عمـران ستـاده بـا ادب اینجا |
|
|
نیست عجب گر زند مسیح از او دم |
| فاطمه فرزند آدم است وعجب نیست |
|
|
اینکـه کنـد فخـــر بــر ملائکه آدم |
| گـوید در وصــف او هــزار قصیــده |
|
|
چشم گشـاید اگر ز لطف به «میثم» |
| ما همه محتاج اوست بـاب حوائج |
| ثبت بـه نامش شده کتاب حوائـج |
بهار امامت 3- غلامرضا سازگار
