| ســلام از مـــن و پــــروردگــار داور مـن |
|
|
به فاطمه، به حسین و حسن، به شوهر من |
| منــم که همسـری شیـر حـق نصیبم گشت |
|
|
منم کـه سـرور عـالم علی است همسـر من |
| منــم کــه چــار پســـر زاده‌ام بــرای علی |
|
|
منـم کــه امّ‌بنیـن گشتــه نـام دیگــر من |
| کنیـز حضــرت زهــرا شـدم بـه بیـت علی |
|
|
مقـــام فضّــه بـه مـن داد حـیِّ داور من |
| منـم کـه دخـت علی مـادرم خطــاب نمود |
|
|
منـم که عمّــۀ سـادات گشتـه دختــر من |
| زهـی بـه بخـت بلنـدم کـه از نخست مـرا |
|
|
بــرای شیــر خـــدا پـــروریـد مـادر من |
| چه افتخار از این به که هدیه شد به حسین |
|
|
چهار دسته گلِ غـرقـه خـون و پــرپـر من |
| سلام بــاد بــه عبـاس و عـون و عثمـانـم |
|
|
درود بـر تن غلطان به خـون «جعفـر» من |
| مرا کـه فـاطمه شد نــام از ازل سـرّی است |
|
|
که رنگ فـاطمه گیـرد ز پـای تـا ســر من |
| از آن بـه فـاطمـه نـامیـده گشتـه‌ام ز آغـاز |
|
|
کـه وقـف فاطمـه گـردند چـار کـوثـر من |
| طلـوع کــرد سـه تـابنده اختـر و یک مـاه |
|
|
ز سبـــز دامـــنِ پــاکِ شهیـدپـرور من
|
