| سلام ای روح قرآن سلام ای جان احمد |
| سلام یــا پـای تـا سر تمام قرآن احمد |
| سـلام ای سینۀ تو بهشت رضوان احمد |
| حقیقت قدر و کــوثر کمال فرقان احمد |
| خدا مدیحت‌سرایت زبـان قـرآن ثنایت |
| هزار فردوس سائل هـزار رضوان گدایت |
| محبتت فوق طاعت ولایتت فوق ایمان |
| خـدای را مظهــری تـو کتـاب را داوری تو |
| وجــود را محـوری تـو رسول را دختری تو |
| بهشت پیغمبــری تو حقیـقت حیـدری تو |
| ائمـه را مــادری تــو فـراتـر از بــاوری تو |
| تو عصمـت کبـریایی تـو هستی مصطفایی |
| تو رکن رکن هدایت تو دست دست خدایی |
| تو جان جان رسولی فدای خاک رهت جان |
| چـراغ ملـک الهــی جمــال نــورآفرینت |
| جبین نهند آسمان‌ها به روی خاک زمینت |
| هــزار جبـریل ریـزد به یک دم از آستینت |
| شــرار شمشیــر حیـدر خطـابـۀ آتشینت |
| جـلال محــو جلالت کمـال مـات کمالت |
| بهشت مشتـــاق قنبر فرشته خاک بلالت |
| کنند خیل ملایک ثنای مقداد و سلمان |
| بــه مُلـک بی‌انتهــای خـدای عالم تو نوری |
| نـه اُم، امـــام‌الائمـه بـه بـــامداد نشـوری |
| تو پاکی و از پلیـدی به نص تطهیـــر دوری |
| به جسم توحید روحی به قلب احمد سروری |
| تـو مهــری و در حجــابی وجــود را آفتابی |
| همــاره ام‌الــرسولی همیشـه ام‌الکتــــابی |
| تو ام‌الاسرار حقی به حق دادار منان |
| سـلام ذات الهــی بـه طینـت و خلق و خویت |
| سـلام احمد به حسن و سـلام قـرآن به رویت |
| نه دیده مه چشم و ابرو نه دیده خورشید رویت |
| دریده کـوثـر گـریبـان بــه شـوق آب وضویت |
| نیـــاز غلمــان به سویت نماز حوری به کویت |
| هـزار فـردوس و رضـوان فـدای یک تار مویت |
| فدای یک تار مویت هزار فردوس و رضوان |
| خدای یکتاست شاهد بـه پاکی و عصمت تو |
| امیـن وحی الهـی به خــانـه هـم‌صحبت تو |
| تمــام قـــرآن احمـد صحیفــۀ صــورت تو |
| جهـــاد در راه حیـدر شکـوهی از غیــرت تو |
| تـو عصمـت کبـریـایی تــو مــادر انبیــایی |
| نبی بود دست‌بوست به حق که دست خدایی |
| تو کیستی ای علی را جلالتت کرده حیران |
| تــویی نخستین شهیـده علی ولی خـدا را |
| تــو مــام اول‌شهیدی امـام ارض و سما را |
| تو پیش موج حوادث سپر شدی مرتضی را |
| تــو درس ایثــار دادی به پــایداریت ما را |
| شهیــد راه ولایـــت همه سپــــاه ولایت |
| قســم به قرآن تویی تو، تو دادخواه ولایت |
| شب عروسیت بستی همان در خانه پیمان |
| خدا کنـد صـورتت را به خانـه حیـدر نبیند |
| بهـشت نیلـوفــرت را علــی، پیمبــر نبیند |
| نشـان گـل‌میــخ در را نگــاه دختــر نبیند |
| به کوچه آنچه حسن دید حسین دیگر نبیند |
| تـو در جـوانی خمیدی تو کوه ماتم کشیدی |
| تو پشـت در از درونت صـدای بـابا شنیدی |
| دل نبی سوخت بر تو تن حسن گشت لرزان |
| مدینـه دارد نشـان‌ها ز تـربت بی‌نشانت |
| مصــائبت تا قیـامت عیـان ز قبر نهانت |
| دهنـد خـرما درختـان ز گریـۀ دوستانت |
| سلام هر راست‌قامت به سـر و قد کمانت |
| همیشه اشکت مجسم به دیدۀ اهل عالم |
| مصائبت پـاگـرفته ز ریشـۀ نخـل میثـم |
| که عمری از درد و داغت سروده با چشم گریان |
صدف نبوت 4 – غلامرضا سازگار
