| ای در اوج آسمـــان‌هـا از زمیــن مشهـــورتــر |
|
در فلـک حتــی ز جبــریل امیــن مشهـورتر |
| بـــر فـــراز عـــرش از عـــرش بـرین مشهورتر |
|
از اب و ابــن و امیـــرالمــؤمنین مشهـورتـر |
| بــا نــــدای ذات پـــاک خـــالق لـــوح و قلم |
|
در میــان پنـــج تن شـد نـام نیکـویت علم |
| دختـــر احمـــد چــه احمـد دخت احمد‌پروری |
|
همســر حیــدر نـه بلکه بهـر حیــدر حیدری |
| جــز محمــــد از تمــــام انبیــــا بــالاتــری |
|
هــر کــه هستــی انبیــا و اولیـا را مــادری |
| ای یگـــانـه مــادر هــر چـــار بــانوی بهشت |
|
با نفس‌هایت محمد پــر شــد از بوی بهشت |
| عـــرشیانت عبـد عبـد و عـرش، خـاک پـای تو |
|
هــر کجــا هستی بـود قلـب محمد جای تو |
| فخـــر ســـادات دو عـــالم زینـب کبـــرای تو |
|
عیسی مـــریـم اسیـــر یــــازده عیسای تو |
| آسمــــانی‌هــا زمیــــن‌بــوس کنیــزان تواند |
|
هــر چــه ســاداتند در عــالم عـزیـزان تواند |
| فضـــه‌ات وقــت دعــــا اعجــاز مـریم می‌کند |
|
قنبــرت هــم فخـر بـر سـادات عـالـم می‌کند |
| قـــامتت ایمـــان و عصمــت را مجسم می‌کند |
|
در جنــان تعظیــم بـر حسن تــو آدم می‌کند |
| آیـــۀ تطهیــــر در شــأن تـــو نــازل می‌شود |
|
هــل اتـی در بذل یـک نـان تو نـازل می‌شود |
| مــادری داری کــه جبـریـل آردش از حـق سلام |
|
شــوهـری داری کــه نعمـت با تـولایش تمام |
| دختــری داری کـــه صبـرش حـافظ جـان امام |
|
فضـه‌ای داری کـه قـرآن ازدمش جوشد مـدام |
| هست احمـد قلـب احمدجـان احمد کیست؟ تو |
|
چــارده معصـوم در چشـم محمـد کیست؟ تو |
| انبـیـــا را بــا دعـــای تــــو گـــره وا می‌شود |
|
اولیـــا را طـــاعـت از مهــر تـو زیبـا می‌شود |
| قطــره بــا یـک گـردش چشم تـو دریـا می‌شود |
|
طـــاعت کــونین بـا دست تـو امضـا می‌شود |
| آنکـه از او آبـــرو هــم آبــــرو گـیــــرد تـویی |
|
آفتـــابی کـــه ز چشــم کــور رو گیــرد تویی |
| مـا و اوصــــاف تــو رب‌العالمین مـداح توست |
|
بــا کـــلام وحــی جبـریل امیـن مداح توست |
| خـــواجۀ لـــولاک ختـم‌المرسلین مـداح توست |
|
داور قـــــرآن امیــرالمـؤمنـین مهمـان توست |
| لاله تــا بـــوی تـــــو را دارد تبســــم می‌کنـد |
|
حــامل وحـــی خـــدا بـــا تـو تکلـم می‌کند |
| روح مــابیـن دو پهلــــوی پیمبــر کیست؟ تـو |
|
در دل یـک شهر دشمن؟ یـار حیـدر کیست؟ تو |
| کشتـــۀ راه ولایـــت در پـــس در کیـست؟ تو |
|
مــادر خـــون خــدای حـی داور کیـست؟ تو |
| ای تو را گـل‌بـوسه‌هـای مصطـفی بــرروی دست |
|
با چـه جـرمی از غـلاف تیـغ، بــازویت شکست |
| فتنــه‌جـویان در سقیفه سخـت بـا هـم ساختند |
|
دیـن خــود، اسـلام خـود، قـرآن خود را باختند |
| بـا لـگــد اجـــر رســـالت را بــه تـو پـرداختند |
|
حـــامی تنهــــای مــــولا را ز پـــا انـداختند |
| آتـــشی از هیـــزم بخـــل و حســد افـروختند |
|
آن دری کـه زائـــرش بــودی پیمبــر سـوختند |
| بـــا وجــــود آنکــه انـــدوه فـــراوان داشتی |
|
داغ روی داغ دل بـــا چشــم گــریــان داشتی |
| رنــج بــــازو، زخــم پهـلـو، درد هجـران داشتی |
|
از علـی کـردی حمـایت تا بـه تـن جـان داشتی |
| یــــاد زینــــب دادی ای زهـــرای زینـب‌آفرین |
|
کــز امــام خـویشتن بــاید حمـایت این‌چنین |
| زینــب از دوران طـفــلی درس از مــادر گــرفت |
|
غیــرت از مـادر گـرفت و قـدرت از حیـدر گرفت |
| خطبــه‌ای خــواند و امـان از دشمن کـافـر گرفت |
|
بـــا خطـــاب او ولایـت زنــدگی از سـر گرفت |
| خطبــــه‌اش قــــــرآن ثـــارالله را تفسیــر کرد |
|
کــربـلا و کـــوفـه را لبـــــریــز از تکبیــر کرد |
| کیست زینب پای تـا سـر، مادر است و مادر است |
|
کیست زینب در شجاعت حیدر است حیدر است |
کیست زینب هم حسن هم یک حسین دیگراست
|
|
کیست زینـب آنکـه در دامـان کـوثر کـوثر است
|
