| از مــا چــه قــابل از احــد داورت سلام |
|
از انبیـــا و از پــدر و شـــوهرت سلام |
| از حضـــرت مسیــح بــر آن یازده مسیح |
|
وز مــریم مقــدس بــر دختـرت سلام |
| تــا صبـــح روز حشــــر ز آبـــاء و امهـات |
|
پیـوسته بـر تـو و پـدر و مـادرت سلام |
| تــو کیستـی کــه حضـرت جبـریل بر پدر |
|
بــا وحـــی آرد از طــرف داورت سلام |
| شـک نیـست اینکــه روح تمــام پیمبران |
|
آرند روز وشب همه درمحضرت سلام |
| گــردد زمــام چرخ چو دستاس در کفت |
|
دست خـدا! بـه دست فلـک‌گستــرت سلام |
| از روح حــوریان همــه بـر فضـــه‌ات درود |
|
وز قلب قدسیان همه برقنبرت سلام |
| بــر زینبیـن و مکتـب ایثــــار و صبــرشان |
|
بر دامن حسین و حسن‌پرورت سلام |
| تـو کیستی که خواجۀ لولاک روز و شب |
|
آرد بــه امر ذات خــدا بــر درت سلام |
| زن می‌کنـد سـلام بـه شــوهر عجیـب نیست |
|
گــر آورد بـه محضر تو شوهرت سلام |
| گــــویند انبیــــا همـــه بــــا ختـــم انبیـا |
|
کـای ختـم انبیا به تـو و کوثرت سلام |
| تـــو روح پــاک احمـد مــرسل بـه پیکری |
|
بـر احمد و بـه روح تـو و پیکرت سلام |
| چون روکنی به حشر شفاعت ندا دهد |
|
بـر لحظـۀ ورود سوی محشرت سلام |
| بــا دست حیــدریت ز حیـدر کنی دفـاع |
|
بردست‌های حیدری و حیدرت سلام |
| اول‌شهیـد راه علـــی، محسـن تـــو بود |
|
بـر محسنت کــه گشت فـدا در بــرت سلام |
| همسنگـــر تــو کودک شش‌ماهۀ تو بود |
|
ای مادرشهیده به هم‌سنگرت سلام |
| دشمـن ز اشـک چشـم تو پیوسته بیم داشت |
|
بر اشک‌های چشم و بـه چشـم ترت سلام |
| بــــاید شنیـد خطبــۀ همــــان از زبان تو |
|
برمنطق و به خطبه روشنگـرت سلام |
| هر شب نهاده سر به مزار تو همسرت |
|
پیـوسته بـر مزار تو و همسرت سلام |
| دست شکستۀ تو پر ازبوسۀ نبی است |
|
بـر جــای‌جای بـوسۀ پیغمبـرت سلام |
| مــویت سفیـد گشـت و سیـه گشت معجــرت |
|
برگیسوی سفیدوسیه‌معجرت سلام |
| در یاری علی صدف و گوهرت شکست |
|
تا روز حشر بر صدف و گوهرت سلام |
| پــرپـر شـد از تـو بـاغ گلی بعد غنچه‌ات |
|
بـر غنچـه و بـه بــاغ گل پرپرت سلام |
