| رفتــی و مــــانـده در دلــم نــالـۀ بـی‌صـدای تو |
| چــه زود مستجـاب شـد فـاطمه جان دعای تو |
| تــو تــا حیــــات داشتـی بهــر علــی گریستی |
| علـی بــه طـول عمــر خــود گـریـه کنـد برای تو |
| دست خزان رسید و زد لطمه به برگ یاس من |
| کــاش کبــود می‌شدی صــورت من به جای تو |
| بعــد شهـــادت تــو چــون وارد خـانه می‌شوم |
| می‌نگــرم بــه هـــر طــرف می‌شنـوم صدای تو |
| بــود مـن و نبـــود مـن، رکــن همـــه وجـود من |
| بــا چــه گنــاه پشت در شکست دنده‌های تو |
| روز ز پــا نشستــه‌ای روز دو دیـــده بستـــه‌ای |
| شــب ز چــه رفــت زیــر گــل روی خدانمای تو |
| تــویی کــه بــا نثــار جـان گشود بین دشمنان |
| بــــازوی بستــۀ مـــرا دسـت گـــره‌گشــــای تو |
| هـــم زره علـــی شـدی هم سپر علی شدی |
| فــــدایـی ره علــــی، علـــی شــــود فــدای تو |
| تـــو زیـــر تــــازیـانه‌هــا دویـــــده در قفــای من |
| چهـــار طفــــل نــــازنیـن دویـــده در قفــــای تو |
| قسم به اشک ماتمت قبول کن که میثمت |
| ریختــه بــا شــرار جــان پــارۀ دل به پای تو |
صدف نبوّت 4 – غلامرضا سازگار
