| وسعت ملـک خـدا عـرصـۀ جـولان توست |
|
|
آب حیــاتِ حیات در لب خندان توست |
| بسکه به شوق وصال، سینه گشودی به تیغ |
|
|
سینــۀ مجـروح تو، چاک گریبان توست |
| تــاج ســر عــرشیــان، گــــرد ره زائـرت |
|
|
مهــر نمــاز ملـک، خـاک بیابان توست |
| خــون گلـو آب غسل، خـاک بیـابـان کفن |
|
|
زخــم بـدن، پیرهن بر تن عریان توست |
| گر چـه قیـامت پـر از نالۀ «یافاطمه» است |
|
|
فاطمه هم ناله‌اش بر لب عطشان توست |
| هر دل آتـــش‌زده بــر تـو بوَد یـک حـرم |
|
|
هـر جگر سـوخته شمع شبستان توست |
| گشتـه ز روز ازل خـون تـو تقـدیم دوست |
|
|
ورنـه همه تیغ‌ها گوش به فرمان توست |
| در یم خـون پر زدی خنده بـه خنجـر زدی |
|
|
خــون گلو زیر تیغ در لب خندان توست |
| خواست ببندد عـدو، لعل لبت را بـه چوب |
|
|
تا صـف محشر بلند، نغمۀ قـرآن توست |
| ذکــر همــه عمـر مـا زمـزمۀ «یا حسین» |
|
|
اشک شب و روز ما خون شهیدان توست |
| «میثمِ» دل‌سوخته، چشم به تو دوخته |
| در مضــامین او از یم احسـان توست |
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
