| من گل پرپر ثاراللهم |
|
|
سـورۀ کـوثر ثاراللهم |
| سـورۀ کوثـر ثاراللهم |
|
|
نازنین دختر ثاراللهم |
| من پیام‌آور عاشورایم |
| دختـر فاطمۀ زهرایم |
| من سفیـر شهـدا در شامم |
|
|
پـاره‌ای از جگــر اسلامم |
| خون دل موج زند در جامم |
|
|
زینب و فاطمه را هم‌گامم |
| گرچه خاموش شده زمزمه‌ام |
| روز و شب بـاب مراد همه‌ام |
| نهضتی تازه به پا کردم من |
|
|
شـام را کــرب‌وبلا کردم من |
| یـاری خـون خدا کردم من |
|
|
جان در این راه فدا کردم من |
| بس‌که خون خورده‌ام و لب بستم |
| صبـر آمــد بــه امــان از دستـم |
| شـامیان بر جگرم چنگ زدند |
|
|
دور من نای ودف و چنگ زدند |
| بامن از کینه دم از جنگ زدند |
|
|
از لـب بـام مـــرا سنـگ زدند |
| شهدا جمله دعـایم کردند |
| سنگ‌ها گریه برایم کردند |
| کودکم؛ لیک ز جان سیر شدم |
|
|
اول کــودکی‌ام پیـــر شـدم |
| کنــج ویـرانـه زمین‌گیر شدم |
|
|
پیش چشم همه تحقیر شدم |
| شامیان اشک مرا می‌دیدند |
| بـه من و عمۀ من خندیدند |
| فاطمی عصمت و زینب‌خویم |
|
|
بستــه در بنــد ستـم بــازویم |
| ابـر سیلی‌ست بـه مـاه رویم |
|
|
روی من گشته سیه چون مویم |
| هـر کجـا نــام پـدر مـی‌بردم |
| به همین جرم،کتک می‌خوردم |
| دل شب خواب پدر را دیدم |
|
|
گـل ز گلزار جمالش چیدم |
| کنـج ویـرانه به خود بالیدم |
|
|
شهد از خون جگر نوشیدم |
| سرِّ پوشیدن رویم این بود |
| که نبیند پـدرم روی کبـود |
| به! چه خوابی! چقدر شیرین بود |
|
|
باغبان بود و گل یاس کبود |
| داشتـم با پـدرم گفـت و شنـود |
|
|
نگه افکند بـه رویم؛ فـرمود |
| دخترم!از چه سبب پیر شدی؟ |
| کنـج ویرانه زمیــن‌گیر شدی |
| ای مـه روی تـــو خـاک‌آلوده |
|
|
بـه روی خــاک سیه آسوده |
| لحظه‌لحظه جگرت خـون بوده |
|
|
ازچه این‌قدر شدی فرسوده؟ |
| گفتمش هجر تو بی‌تابم کرد |
| عطش دیـدن تــو آبـم کرد |
| شب و ویرانه ومن بودم و باب |
|
|
حیـف! یک‌بـاره پــریدم از خواب |
| نــاله ســردادم و رفـتم از تاب |
|
|
چرخ گردون به سرم گشت خراب |
| گشت تعبیر، همان‌دم خوابم |
| چشمم افتـاد بـه رأس بـابم |
| سـر خونین پدر را دیدم |
|
|
لاله از باغ جمالش چیدم |
| روی خونین ورا بوسیدم |
|
|
عوض گریه به او خندیدم |
| قصـه کوتاه؛ ز دنیا رفتم |
| دل شب همره بابا رفتم |
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
