| من گل پرپر ثاراللهم |
|
|
سـورۀ کوثر ثاراللهم |
| سـورۀ کوثر ثاراللهم |
|
|
نازنین دختر ثاراللهم |
| من پیام‌آور عاشورایم |
| دختــر فاطمۀ زهرایم |
| من سفیر شهدا در شامم |
|
|
پــاره‌ای از جگـــر اسلامم |
| خـون دل موج زند در جامم |
|
|
زینب و فاطمه را هم‌گامم |
| گرچه خاموش شده زمزمه‌ام |
| روز و شـب بـاب مـراد همه‌ام |
| نهضتی تازه به پا کردم من |
|
|
شــام را کــرب‌وبلا کردم من |
| یــاری خــون خدا کردم من |
|
|
جان در این راه فدا کردم من |
| بس‌که خون خورده‌ام و لب بستم |
| صبـــر آمـــد بــــه امــان از دستم |
| شــامیان بر جگرم چنگ زدند |
|
|
دور من نای ودف و چنگ زدند |
| بامن از کینه دم از جنگ زدند |
|
|
از لــب بـــام مـــرا سنگ زدند |
| شهدا جمله دعایم کردند |
| سنگ‌ها گریه برایم کردند |
| کودکم؛ لیک ز جان سیر شدم |
|
|
اول کــــودکــی‌ام پیـــر شـدم |
| کنــج ویــرانـه زمیـــن‌گیر شدم |
|
|
پیش چشم همه تحقیر شدم |
| شامیان اشک مرا می‌دیدند |
| بــه من و عمـۀ من خندیدند |
| فاطمی عصمت و زینب‌خویم |
|
|
بستــه در بنـــد ستـــم بــازویم |
| ابـر سیلی‌ست به ماه رویم |
|
|
روی من گشته سیه چون مویم |
| هـــرکجـــا نـــام پـدر مـی‌بردم |
| به همین جرم،کتک می‌خوردم |
| دل شب خواب پدر را دیدم |
|
|
گــل ز گلزار جمالش چیدم |
| کنــج ویـرانه به خود بالیدم |
|
|
شهد از خون جگر نوشیدم |
| سرِّ پوشیدن رویم این بود |
| کــه نبیند پـدرم روی کبود |
| به! چه خوابی!چقدر شیرین بود |
|
|
باغبان بود و گل یاس کبود |
| داشتــم بـا پــدرم گفت و شنود |
|
|
نگـه افکنـد بـه رویم؛ فرمود |
| دخترم!از چه سبب پیر شدی؟ |
| کنـــج ویرانــه زمیــن‌گیر شدی |
| ای مــه روی تـــو خـاک‌آلوده |
|
|
بـه روی خــــاک سیه آسوده |
| لحظه‌لحظه جگرت خون بوده |
|
|
ازچه این‌قدر شدی فرسوده؟ |
| گفتمش هجر تو بی‌تابم کرد |
| عطـش دیـــدن تـــو آبـم کرد |
| شب و ویرانه ومن بودم و باب |
|
|
حیــف! یـــک‌بــاره پــریدم از خواب |
| نــاله ســردادم و رفـتم از تاب |
|
|
چرخ گردون به سرم گشت خراب |
| گشت تعبیر،همان‌دم خوابم |
| چشمم افتـاد بـه رأس بابم |
| سـر خونین پدر را دیدم |
|
|
لاله از باغ جمالش چیدم |
| روی خونین ورا بوسیدم |
|
|
عوض گریه به او خندیدم |
| قصــه کوتاه؛ ز دنیا رفتم |
| دل شب همره بابا رفتم |
یک ماه خون گرفته 5 – استاد سازگار
