| ای تمــامِ عــرش بــر روی زمیـن |
|
سـاربـــان نــاقــه‌ات، روح‌الامیــن |
| آفتــابِ وســعتِ مُـــلـک خــدا |
|
مطلــع الانــــوارِ پیــش از ابتــدا |
| مصطفی را روح و ریحـان و بهشت |
|
بلکـه پـا تــا سـر محمّد را ســرشت |
| صـــورت و آیینــۀ «الله نــــور» |
|
مــادرِ انجیــل و تــورات و زبــــور |
| قـــرصِ خورشیــد جمـــال کبریا |
|
شمـــعِ جمـــع انبیــــا و اولیــــا |
| شوهــر و بـاب و دو فرزنـدان تـو |
|
طوق و تاج و لــؤلـؤ و مــرجـان تو |
| مـــادر کـل ولایت کیـست؟ - تـو |
|
رکـن ارکان هــدایـت کیـست؟- تـو |
| فـوقِ انسانـی و انســان زیستـی |
|
هـر کـه هستی، کـس نداند کیستی |
| ای به قرآن، ذات حق، مدحت‌گرت! |
|
ای قیــام مصطفــی در محضــرت! |
| بـــر دو ثــــارالله اکبـر، مـادری |
|
کـوثــــری و کــوثــری و کوثــری |
| ای وجـودت هستِ رب‌العالمیــن! |
|
بلـکـه دسـتِ دســتِ رب‌العـالمین! |
| مــاه رویـت پیش تـــر از ابتــدا |
|
آفتـــاب خـانـــــۀ شیـــر خـــدا |
| حجــرۀ تـو قـلب ختم‌المرسلیـن |
|
رشته‌هـای چـادرت «حبــل‌المتـین» |
| «هـل اتـی» در وصف بذل نان تو |
|
عـالـم هستـی پـــر از احســان تـو |
| عــرش، خـرم بــا گل لبخنــد تو، |
|
جـای پـــای یـــازده فــرزنــد تـو |
| مدح تو، ای آنکه کوثر مدح توست، |
|
جـز خـدا، هـر کس بگوید نــادرست |
| روی تو مصبـاحِ مصبـاح الهداست |
|
دست تو از دست حق مشکل‌گشاست |
| بـا دعــای تـوست، لبیـک خــدا |
|
هم کــلام و همـــدمِ پیــک خــدا |
| آن که بـر پیغمـبران بـودی امــام |
|
دست تــو بوسیــد در حـال قیــام |
| هـم نبـی را جـانِ جان در پیکـری |
|
هـــم امیـــرالمـؤمنین را حیــدری |
| مریم از قدر و شرف، حیران توست |
|
یـازده عیســی گـل دامــان تـوست |
| هـر گلِ دامـان تـو یک مریم است |
|
هـر کلامت یک کتـاب محکـم است |
| خلـــقت آدم ز خــــاک درگـهت |
|
روح حـــــوا از ولادت، همـــرهـت |
| روح تــو وجـهِ خدای حیـدر است |
|
دست تـو مشکـل‌گشـای حیدر است |
| خانــۀ تـــو: کعبـه بیـت الحـرام |
|
دامنـت: دانشســـرای دو امــــام |
| آسمـــان در مکتبــت زانــو زده |
|
صبــــر، پـیش زینبـــت زانــو زده |
| از زمانـی کــه علـی را دیـــده‌ای |
|
لحظــه لحظــه دور او گردیـــده‌ای |
| گر چــه دشمن در پـی آزار توست |
|
حـامیِ حیـدر شدن- این کار تـوست |
| کیست غیر از تو، که تنها پشت در |
|
بـر امیرالمــؤمنین گـــردد سپـــر؟ |
| یــاس امیـد! علـی پـرپـر شدی |
|
بارهـــا قربــانی حیــــدر شـــدی |
| یک امام و این همـه دشمن چرا؟ |
|
چند جـانـی، حمله بـر یک زن چرا؟ |
| چون بگویـم که همه هستِ علی |
|
رفتـه پیش دیــده، از دستِ علــی |
| تا غلافِ تیـغ بـر دستت نشست |
|
بــازوی پیغمبـــر اکـــرم شکـست |
| نالـه‌ات را تــا ز پشت در شنیـد |
|
پهلـوی ختــم رسُـــل آسیب دیـد |
| بضعـۀ احمد! تـو را سیلـی زدند، |
|
یا بـه ختـم الانبیـا سیلــی زدنـد؟ |
| فـاش می‌گویـم: از آن ضرب لگد، |
|
مصطفـی پیچیـد بـر خـود در لحد |
| شاهدِ این گفتـه، حی داور است، |
|
قاتــل تـو، قاتــل پیغمبــر اسـت |
| قاتـلِ فـرزنـد معصـومت، درُست |
|
قاتــلِ یـک ســـوم اولاد تــوست |
| بــر در بیتــت شـــرار افـروختند |
|
تــا خیـــام کربـــلا را ســــوختند |
| فاطمـــه، مــا را هدایت مـی‌کند |
|
پیـــرو خــط ولایــت مـی‌کنـــد |
| بـــا درِ کاشانـــه خـــود سوخته |
|
تــا ولایـت را بـــه مـــا آمــوخته |
| مهر حیدر، مکتب‌الزهــرای ماست |
|
خـط زهـرا، درس عـاشورای ماست |
| وسعت عالــم، دیــار فاطمه است |
|
سینــۀ شیعـه، مــزار فاطمـه است |
| فاطمه تا حشر، غمخوار علی است |
|
با مــزار مخفیَش، یــار علـی است |
| «میثما» درس خـود از زهـرا بگیر |
|
تــا دم جـان، دامــن مــولا بگیـر |
