| امشب شب مبارک احیــای انبیاست |
|
زیـرا شـبِ ولادت آقــای انبیــاست |
| در یک وجـود، جلوه کند عالـم وجود؛ |
|
در یک جمال، صورت زیبای انبیاست |
| عید بزرگ جان جهان و جهـانِ جـان، |
|
عید خـدا و سیّـد و مـولای انبیاست |
| دوران غربت بشـریت سرآمده |
| یعنی شب ولادت پیغمبر آمده |
| امشب خدا به اهل زمین،آسمان دهد |
|
ملک وجـــود را شرف جـاودان دهد |
| امشب خدا جمال دل‌آرای خویش را، |
|
بـا روی دلربــای محمّـد نشـان دهد |
| با پرتـو جمـال منیـر رسـول خویش، |
|
تا صبح حشر،نور به چشم جهان دهد |
| جان در طبق نهید که میلاد احمد است |
| اعلان کنیـد بـر همه: عیدِ محمّد است |
| امشب خـدات رشـکِ قمـر داد آمنه |
|
با حسن خویش بـر تو پسـر داد آمنه |
| نُه مـاه انتظـار کشیـدی بـه شوق او |
|
تـا نخــل آرزوی تـــو بـر داد آمنـه |
| فرزند تو گرامی و نامش محمّد است |
|
این مـژده را خــدات خبـر داد آمنـه |
| اینک تو را ولادت احمد مبارک است |
| بـر احمـد تو نام محمّد مبارک است |
| ای آمنــه! محمّـدِ تــو، مظهــر خـداست |
|
رخسـار کبـریایــیِ او منظــرِ خـداست |
| همچون کتاب وحی بگیرش به روی دست، |
|
سر تـا قـدم ببوس کـه پیغمبر خداست |
| تــا روز حشـر بــر همـه پیغمبــری کـند، |
|
گفتـار وحـی او، سخـن آخــرِ خداست |
| آیینـۀ تمــام نمــای خـــداست ایــن |
| پس آمده است وپیش‌تر ازانبیاست این |
| ای آمنـه! محمـدت از انبیــا، سـر است |
|
این بر همه پیامبـران هـم پیمبر است |
| قرآن او- که وحی الهی است- شاهد است |
|
این از پیمبـران اولـوالعظم، برتـر است |
| قـدر و کمـال و شـأن و جـلال و مقام او |
|
حتی در انبیـای سلف، فـوق باور است |
| این طفل نه- کـه قـافله‌سالارِ انبیاست |
| آگاه باش هر نفسش، وحی کبریاست |
| ای کعبه پیش پای محمـد قیـام کن |
|
دورش طواف آور و کسب مقام کن |
| غـار حرا بـه شـوق وی آغوش برگشا |
|
ماننــد کوه‌هـا به محمّد سلام کن |
| ای شهـر مکـه عیـد محمّـد مبارکت |
|
از سیّد پیامبــران احتــرام کـــن |
| دوران کفر و ظلم و ضلالت،سر آمده |
| نـامش بلنـد باد کـه پیغمبــر آمده |
| میلاد احمد عید خداوندِ سرمد است |
|
عـالم ز مقـدمش همه خلدِ مخلـد است |
| از ربِّ کعبه در حـرم کعبـه حکـم شد |
|
بت‌هـا ادب کنید کـه میـلاد احمد است |
| دوران بـردگـی و اســارت تمـام شد |
|
ای دختران زنده به گور، این محمّد است |
| بت‌هـا ندا دهنـد به آوازۀ جلی |
| صلّ علی محمّد و صل علی علی |
| این یـاور تمــامِ ضعیفان عالم است |
|
این منجــی همیشــۀ اولاد آدم است |
| این رهنمای گمشدگان تا قیام حشر؛ |
|
این شمعِ جمع خلق، رسول مکرم است |
| این روی انبیای الهـی به جسم پاک |
|
این پای تابه سرهمه روح مجسم است |
| این طفل نه که صاحب تنزیل بوده است |
| شـاگرد او معلـم جبرییــل بــوده است |
| وقتـی خـدا به خلقت کـونین داشـت دست |
|
ســاقــی انبیـــاســت ز پیـمــانــه الــست |
| ایـن بـــا خـدای عــزوجل بــود هـم‌سخن |
|
روزی کـه صبحـی و شــب روزی نبــوده است |
| پیـش از رسـل رسـول خـدا بود و بود و بود |
|
بعد از رسل رسول خدا هست و هست و هست |
| آدم هنوز آب و گلش بود در عدم |
| او بـود او پیامبــر خالــق قــدم |
| تـو تـا قیـام حشـر چـراغ هدایتی |
|
با هر کلام صـاحب اعجــاز و آیتی |
| تـو تا ابد پیامبـــران را پیمبــری |
|
بر فرد فـرد صاحب حکم و ولایتـی |
| در بین انبیا و امم این شعار ماست |
|
مـا امت توایـم محمـد عنـــایتی |
| «میثم» مدیحه‌خوان تو بوده است و آل تو |
| هر چنـد نیست در خـور قــدر و جـلال تو |
بهار امامت 4 - غلامرضا سازگار
