| امشب شـب مبارک احیــای انبیاست |
|
زیـــرا شـبِ ولادت آقــای انبیــاست |
| در یـک وجـود، جلوه کند عالـم وجود؛ |
|
در یک جمال، صورت زیبای انبیاست |
| عیـد بزرگ جان جهــان و جهـانِ جـان، |
|
عید خـدا و سیّـد و مـولای انبیاست |
| دوران غـربت بشـریت سرآمده |
| یعنی شب ولادت پیغمبر آمده |
| امشب خدا به اهل زمین،آسمان دهد |
|
ملک وجـــود را شـــرف جـاودان دهد |
| امشب خـدا جمـال دل‌آرای خویش را، |
|
بـا روی دلربــای محمّـد نشــان دهد |
| بــا پرتــو جمـال منیـر رسـول خویش، |
|
تاصبح حشر،نور به چشم جهان دهد |
| جان در طبق نهید که میلاد احمد است |
| اعـلان کنیـد بـر همه: عیدِ محمّد است |
| امشب خـدات رشـکِ قمـر داد آمنه |
|
بـا حسن خویش بـر تو پسـر داد آمنه |
| نُه مـاه انتظـار کشیـدی بـه شوق او |
|
تـا نخــل آرزوی تـــو بـــر داد آمنـــه |
| فرزند تو گرامی و نامش محمّد است |
|
ایـن مــژده را خــدات خبــر داد آمنـه |
| اینک تو را ولادت احمد مبارک است |
| بـر احمـد تو نام محمّد مبارک است |
| ای آمنـه! محمّدِ تــو، مظهـر خداست |
|
رخسار کبریایــیِ او منظـرِ خـداست |
| همچون کتاب وحی بگیرش به روی دست، |
|
س تا قدم ببوس که پیغمبر خداست |
| تـا روز حشر بـر همـه پیغمبـری کند، |
|
گفتار وحـی او، سخـن آخـرِ خداست |
| آیینـــۀ تمـــام نمــای خـــداست ایــن |
| پس آمده است وپیش‌تر ازانبیاست این |
| ای آمنـه! محمدت از انبیا، سر است |
|
این بر همه پیامبـران هـم پیمبر است |
| قرآن او-که وحی الهی است-شاهداست |
|
این از پیمبـران اولـوالعظم، برتـر است |
| قدر و کمال و شأن وجلال و مقام او |
|
حتی در انبیای سلف، فوق باور است |
| این طفل نه- که قافله‌سالارِ انبیاست |
| آگاه باش هر نفسش،وحی کبریاست |
| ای کعبه پیش پای محمـد قیـام کن |
|
دورش طـواف آور و کسـب مقــام کن |
| غار حرا بـه شـوق وی آغوش برگشا |
|
ماننــد کوه‌هـــا به محمّد سـلام کن |
| ای شهـر مکـه عیـد محمّـد مبارکت |
|
از سیّــــد پیامبــــران احتـــرام کـــن |
| دوران کفر و ظلم و ضلالت،سر آمده |
| نـامش بلنـد بـاد کـه پیغمبـــر آمده |
| میلاداحمد عیدخداوندِ سرمد است |
|
عالم ز مقدمش همه خلدِ مخلد است |
| از ربِّ کعبه در حرم کعبه حکم شد |
|
بت‌ها ادب کنید که میلاد احمد است |
| دوران بردگـی و اسـارت تمـام شد |
|
ای دختران زنده به گور،این محمّداست |
| بت‌هـا نـدا دهنـد به آوازۀ جلی |
| صلّ علی محمّد و صل علی علی |
| این یاور تمــامِ ضعیفـان عـالم است |
|
این منجـــی همیشــۀ اولاد آدم است |
| این رهنمای گمشدگان تاقیام حشر؛ |
|
این شمعِ جمع خلق،رسول مکرم است |
| این روی انبیای الهـی به جسم پاک |
|
این پای تابه سرهمه روح مجسم است |
| این طفل نه که صاحب تنزیل بوده است |
| شاگـرد او معلـم جبرییـــل بــوده است |
| وقتی خدابه خلقت کونین داشت دست |
|
ساقــی انبیــاست ز پیمــانه الــست |
| ایـن بـا خـدای عـزوجل بود هم‌سخن |
|
روزی که صبحی وشب روزی نبوده است |
| پیش ازرسل رسول خدا بود و بود و بود |
|
بعد ازرسل رسول خدا هست وهست وهست |
| آدم هنوز آب و گلش بود در عدم |
| او بـود او پیامبــر خالــق قــدم |
| تـو تــا قیــام حشــر چـراغ هدایتی |
|
بــا هــر کــلام صـــاحب اعجـــاز و آیتــی |
| تـو تــا ابــد پیامبـــران را پیمبــری |
|
بــر فــرد فــرد صــاحب حکـم و ولایتــی |
| در بین انبیا و امم این شعار ماست |
|
مــا امــت توایـــم محمــــد عنـــــایتی |
| «میثم» مدیحه‌خوان تو بوده است و آل تو |
| هــر چنـد نیست در خـور قـدر و جـلال تو |
بهار امامت 4 - غلامرضا سازگار
