بند 3
| از خـــــداوندگـــــار حــــــی ودود |
|
|
|
بـه تـو یــا فــاطمه سـلام و درود |
| ذات داور ز خشــم تــو در خشـم |
|
|
|
قلـب احمــد بـه وجـد تـو خشنود |
| وای اگــــر روز حشــــر، یــــازهـرا |
|
|
|
رو بــه حشــر آوری بـه روی کبود |
| فــــاطمـه پــــارۀ تــن پـــدر است |
|
|
|
پـــدرت بـــــارها چنیـــن فـــرمـود |
| در عــــــزای پـــــدر همـــه دیـدند |
|
|
|
خـــانه‌ات شد سیـاه‌پوش از دود |
| بـــا کـــه گـــویم کـه بر تو آوردنـد |
|
|
|
بــار هیـــزم بـه جـای عنبر و عود |
| حملـــۀ دیـــــو و آستــــانـۀ حـــور |
|
|
|
خــــانـۀ وحــــی و آتـــش نمــرود |
| جــان مـــادر! کجــا زمین خـوردی |
|
|
|
کــه شـــده چــادر تو خاک آلود؟ |
| بـــارهــا، بـــارهــا تـــو را کشتنـد |
|
|
|
اجــر و پــاداش مصطفـی این بود |
| تــو علــی را سپــر شــدی کـآمد |
|
|
|
بـر تنت ضــربـه روی ضــربـه فرود |
| بـــه پیمبــر قســم! ز دست خـدا |
|
|
|
دست بشکستۀ تو دست گشود |
| تو چراغ هدایتی زهرا |
| تو حیـات ولایتی زهرا |
صدف نبوت 5 – غلامرضا سازگار
