بند 4
| کاش هفت آسمان شرر می‌شد |
|
|
سنگ را شعلـه بـر جگر می‌شد |
| بـر ســـر روز اگـر غمت می‌ریخت |
|
|
از شــب تیــره تیـــره‌تـر مـی‌شد |
| بــه علــی هــم نگفتــی ای مادر |
|
|
کـه چگـونه شبت سحـر می‌شد |
| بــه تــو سیلــی زده، نمـی‌دیـدند |
|
|
چـــه بـــه روی پیـــــامبر می‌شد |
| بــه کــه گـــویم چهــل‌نفـر نـامرد |
|
|
به زنی چون تو حمله‌ور می‌شد؟ |
| ضــــربـه‌ای نــــارسیـده، بـاز تنـت |
|
|
هـــدف ضـــربـه‌ای دگــر می‌شد |
| هــر چــه می‌زد تــو را عدو، انگار |
|
|
ضـــربه‌هـایش شدیدتــر می‌شد |
| کـــاش جبـــریل می‌فتـــاد از پـــا |
|
|
کاش عمر جهان به سر می‌شد |
| میـخِ در چــــون فشـــار مــی‌آورد |
|
|
سینــۀ محسنت سپـــر مـی‌شد |
| کـــاش از دردهـــــــای پنهــــانت |
|
|
لااقــل دختــــرت خبــــر مـی‌شد |
| دل شب تـا سحـر نمـی‌خفتی |
| درد خود را به کس نمی‌گفتی |
صدف نبوت 5 – غلامرضا سازگار
