| اهل جحیم، شعله بـه باغ جنان زدند |
|
|
بااین شرر شراره به هفت آسمان زدند |
| بــا ضـــرب تـازیانـه و ضـرب غلاف تیغ |
|
|
بـر جسـم پاک فاطمه تا پای جان زدند |
| بــا کینــۀ غــدیــر بــه نامـوس کبریـا، |
|
|
تــا داشتنـد اهــل سقیفـه تــوان، زدند |
| بـر صـورتی کــه مصحـف پروردگار بود |
|
|
سیلـی بـه پیش چشم امام زمان زدند |
| این غـم کجا بـرم که سر منبر رسول |
|
|
بنشسته و به فــاطمه زخم زبان زدند؟ |
| این غم کجا برم که همای بهشت را |
|
|
اهـل جهنــم آن همـه در آشیـان زدند؟ |
| از بیــن خــانه، بـــردن مـولا بهانه بود |
|
|
وارد نگـشتـه،فاطمــه را بـی‌امـان زدنـد |
| اذن دخــــول اگـــــر نگــرفتند در ورود |
|
|
دیگــــر چـــرا لگـد بــه در آستـان زدند؟ |
| آن ضربه‌ای که خورد به بازوی فاطمه |
|
|
تـــا روز حشـــر بـر جگــر شیعیـان زدند |
| «میثم!» همان لگد که به پهلوی او رسید |
| بــر پهلـــــوی رســول خـدا بی‌گمـان زدند |
صدف نبوت 5 – غلامرضا سازگار
