| امام خانـه‌نشیـن مـدینـه! شوهـر من! |
|
|
حلال کن که رسیده است روزآخرمن |
| خدا گـواست کـه از فـاطمه به خانۀ تو |
|
|
خلاف سرنـزده ای یگانـه همسر من! |
| مـرا بـه طـور نهانـی شبانه غسل بده |
|
|
اگرچه آب شده مثـل شمع، پیکر من |
| سیــــاهی بــدن و صـــورت کبـود مــرا |
|
|
خدا کنـد کـه نبیند خدیجـه، مـادر من |
| از ایـن به بعـد شـود خانـه‌دار خانـۀ تـو |
|
|
بـه جـای مادرخود چارساله دختر من |
| هنوزحامی توچشم خود نبسته علی! |
|
|
چرا غریب نشستی کنـار بستـر من؟ |
| سکوت وصبر توآتش زده است برجگرم |
|
|
چقدرصبر؟کمی گریه کن به خاطرمن |
| بــــرای یـــاری تـــو بیــن آن در و دیـوار |
|
|
کسی نبود به جز محسن تو یـاور من |
| هــزار بـار شـدم کشتـه بـاز هـم از تـو |
|
|
دفاع کردم و گفتم:علی‌ست رهبرمن |
| شرار آتـش و رخسار فاطمه «میثم!» |
| خدای من! شـود آیا چگونه بـاور من؟ |
صدف نبوت 5 – غلامرضا سازگار
