| زمــانِ نــامتنـاهـی همـان محـرّم تــوست |
|
|
تمـــام مُلـک خــداونـد زیـر پــرچـم تـوست |
| اگر که سیـل سرشـکـم وجـود را بــرده است |
|
|
خـدا گــواست کـه روز عـزای تـو، کـم تـوست |
| به عـرصه‌ای که خدا خونبهای توست حسین! |
|
|
بهشت، قیمت یک قطـره اشـک مــاتم توست |
| چگـونـه کشتـه بخـوانـم تـو را کـه می‌بینـم |
|
|
هنـــوز مکـتـب اســلام، زنــده از دم تـوست |
| روا بــوَد کــه همیشــه نمــاز، بــوسه زنــد |
|
|
بـه وقت سجده به مهری که خاک مقدم توست |
| اگـــــر ولادت شیعـــه غـدیــــر بــود اول |
|
|
ولادت دگــــــــرش اوّلِ محـــرّم تـــوسـت |
| چــه قـابـل اسـت تــو را خـاتـم سلیمـانـی |
|
|
تمــــام وحــی خداونـد، نقـش خـاتم توست |
| نبــی نـبـودی و بــر تــو کتــاب نــازل شد |
|
|
شکـاف سینــۀ خـونیـن، کتاب محکم تـوست |
| اگــرچــه اهــل نمــازیـم و اهـل روزه ولـی |
|
|
نمـاز و روزه و خمـس و زکـات مـا غـم تـوست |
| از آن ز گلشن سبـز بهشت، سبـزتر است |
| که اشک، آب گوارای نخل «میثم» توست |
یک ماه خون گرفته 6- غلامرضا سازگار
