| ای ثنایت به لب دعای مسیح |
|
|
نــام جـان‌پرورت شفـای مسیح |
| صحن آزادی و عتیــق تـــواند |
|
|
آن یکی مروه این صفای مسیح |
| آفرینش غباری از قدمت |
| کعبـۀ روح انبیـا حرمت |
| عرش یک قبضه خاک از کویت |
|
|
خضـر رویـیـده از لـب جــویت |
| دل مـوسی مقیـم طــور شما |
|
|
چشم یوسف به چشم و ابرویت |
| پیش از آنی که گل شود گل ما |
| بـوده بیـت‌الجـواد تـو دل مـا |
| عرش گم گشته در خراسانت |
|
|
فــرش خشتی کنــار ایوانت |
| پسر و دختـرم فـدای جـواد |
|
|
پــدر و مــادرم بـه قــربانت |
| عطر ایمان غبار تربت توست |
| دل مؤمن دیار غربت توست |
| تـو قیـام منی امـام رضا |
|
|
تـو سلام منی امام رضا |
| بـه تمام پیمبران سوگند |
|
|
تو امـام منی امـام رضا |
| من اگر دور از دیار توام |
| درمیان همه کنـار توام |
| در حـریمت چو بـاد می‌آیم |
|
|
مثـل آه از نهـــاد می‌آیم |
| همه درهای توست باز ولی |
|
|
مـن ز بـاب‌الجواد می‌آیم |
| تو کریمی و عالمیست گدا |
| به جوادت بده به راه خدا |
| تو تبارک تو نور و فرقانی |
|
|
تو زبان و تو روح قرآنی |
| آبـرو آبــرو گرفتـه ز تو |
|
|
تـو همـه آبروی ایرانی |
| اگر ایران تـو را نداشت چه داشت؟ |
| گر خراسان رضا نداشت چه داشت؟ |
| مهر تو هم چو جان به پیکر ماست |
|
|
سایه‌ات تا بهشت بر سر ماست |
| قـدم تــوست روی چشـم همــه |
|
|
حـرم تـو پنـــاه کشـور ماست |
| وحـده لا الـه الا هـــو |
| علمت سبز ضامن آهو |
| ای تمـام بهشـت مـرقد تو |
|
|
همه دل‌ها مقیم مشهد تو |
| روشنی‌بخش دیدۀ خورشید |
|
|
نـور گلدستـه‌ها و گنبـد تو |
| روی هر خشت یک ملک پیداست |
| نقـش بـال و پـرش امام رضاست |
| در امامان رئوف شهرت توست |
|
|
سنـگ هـم راهی زیارت توست |
| نـاز سائل کشیــدن از آغـــاز |
|
|
شیوه و عادت و سجیت توست |
| دشمن از جود توست شرمنده |
| شتـر اینجـا شـود پنــاهنده |
| چار صحنت بهشت قرب خداست |
|
|
نـزد هـر فـــرد یـک امام رضاست |
| زائـرت بـس‌کــه مهــربان استی |
|
|
با تو حس می‌کند خودش تنهاست |
| مثل تو میزبان ندیده کسی |
| اینقدر مهربان ندیده کسی |
| شهریـــارا مــؤیَّـد آمـده‌ای |
|
|
بـا جـلال محمَّـــد آمده‌ای |
| دیدی ایرانیان غریب استند |
|
|
از مدینه به مشهد آمده‌ای |
| سر به شهر خودت زدی مولا |
| یابن زهـرا خوش آمـده مولا |
| ای همـه قلـــب‌ها خراسانت |
|
|
هـر دلـی آهـوی بیــابــانت |
| دوستانت که جای خود دارند |
|
|
دشمنان هم خجل ز احسانت |
| حرمت قلب قلب ایران است |
| همه ایران ما خراسان است |
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
