زمین محاط غم و آسمان محیط عزاست
شب عزاست و یا صبح محشر کبراست
غبار غربت و اندوه بر عذار علی
و یا که داغ نبوت به سینۀ زهراست
تمام ملک الهی شده عزاخانه
مدینه را خبر از رحلت رسول خداست
سرشک سرخ به رخسار فاطمه جاری
سفید گیسوی حور و سیاه ارض و سماست
غریب گشته علی در درون خانۀ وحی
نفس به سینۀ امت خروش یا ابتاست
ز بیت وحی چرا دود می‌رود بالا؟
چه آتشی شده روشن؟ چه فتنهای برپاست؟
چه روی داده چرا می‌زنند زهرا را؟
علی ستاده غریبانه فاطمه تنهاست
کجا رواست بریزند بر سر یک زن
زنی که دختر پیغمبر است و مادر ماست
هنوز خشک نگردیده آب غسل نبی
که دود آتش از خانۀ علی برخاست
شکست پهلوی روح دو پهلوی احمد
حسن چه گونه تحمل کند؟ حسین کجاست؟
دو ماه و نیم هنوز از غدیر نگذشته
که ریسمان سقیفه به گردن موالاست
به غیر حفظ کتاب خدا و اهل البیت
رسول اجر رسالت برای خویش نخواست
به جای شاخۀ گل بار هیزم آوردند
کجا چنین ستم آخر به اهل بیت رواست
یکی نگفت که دخت نبی عزادار است
یکی نگفت که این خانه خانۀ زهراست
به خون محسن شش‌ماهۀ علی سوگند
سقیفه مرکز شورای ظهر عاشوراست
یقین کنید که خون مقدس محسن
به سیّدالشهدا، خون سیّدالشهداست
مگو که کودک شش‌ماهه‌ای فدا گردید
شروع کشتن آل رسول از اینجاست
بگو که کشتن اول شهید راه علی
همان ادامۀ کشتار عترت طاهاست
سلام شیعه به اول شهید راه علی‌ست
که این شهید ولایت شفیع روز جزاست
سالم «میثم» بر محسن و به مادر او
که خون زندۀ او خون پاک اهل کساست
یک ماه خون گرفته 10- غلامرضا سازگار
