ای مقامت از همگان برتر
یا اباالقاسم یا ابا الکوثر
هم درودت از عالم خلقت
هم سلامت از خالق اکبر
جلوات حق به رخت پیدا
صلوات حق به تو تا محشر
پدر آدم پدر عالم
همه را اول همه را آخر
تو جلال حق تو جمال حق
تو خدا مظهر تو خدا منظر
همه را حاجت به کتاب تو
همه دل داده به خطاب تو
همه جا حکمت همه جا نورت
همه جا سینا همه جا طورت
همه دم نامت همگان رامت
همه را شوقت همه را شورت
همه شیدایت همه مدهوشت
همه مسرورت همه منظورت
به زمین جویا به سما پویا
پری و انسان، ملک و حورت
نه عجب گر ملک سلیمان را
بستانند از دهن مورت
تو خداوندی ز خدا داری
چه شود رو جانب ما آری
به صلوة تو به صیام تو
به قعود تو به قیام تو
به دعای تو به نیاز تو
به سجود تو به سالم تو
به جمال تو به کمال تو
به جلال تو به مقام تو
به خطاب تو به عتاب تو
به کتاب تو به کلام تو
به قوانین و به فرامین و
به نظام تو به قوام تو
که تویی صادر که تویی مصدر
که تویی مولا که تویی سرور
ای پیام حق، همه آهنگت
ز چه دشمن زد به جگر چنگت
ز چه دادند این همه آزارت
ز چه رو آمد به جبین سنگت
عوض مهرت شده در قهرت
عوض صلحت همه در جنگت
چه جفاها شد به تن پاکت
چه ستم‌ها شد به دل تنگت
به غزا خواندم، به احد دیدم
شده رنگ از خون رخ گل‌رنگت
مزد احسان و اجر اکرامت
شده خاکستر ز سر بامت
تو که گردون محو جلالت شد
تو که جنت مست وصالت شد
ستم از امت به همه عالم
شب و روز و در مه سالت شد
گه ز النصره گهی از داعش
دل پر از اندوه و ملالت شد
سر بریدن از تن اولادت
همگی پاداش رسالت شد
می‌خورد پیوسته ز اعدایت
تازیانه بر تن زهرایت
به حسینت ظلم فراوان شد
تن پاکش نقش بیابان شد
سر او خورشید سر نیزه
تن او نرم از سم اسبان شد
کفنش خاک و آب غسلش خون
زرهش زخم تیغ و پیکان شد
پاره‌پاره چون تن مجروحش
جگرش از داغ جوانان شد
رخ او چون آینۀ خونین
سر پاکش قاری قرآن شد
نفسش در دل شرر افروزد
جگر «میثم» ز غمش سوزد
یک ماه خون گرفته 10- غلامرضا سازگار
